United States or Montenegro ? Vote for the TOP Country of the Week !
En hoe we nu al tien jaren na dien gezegenden December-avond " »Ta ta!" lachte Suzette, terwijl zij zich voor het klavier zette, en eenige mollige arpeggio's ruischen deed: »Beste jongen, hoe kan je zoo dóórslaan? Het was immers alles de mist die het deed!" Mevrouw de Douairière. En hare plaats kent haar niet meer.
Morgen misschien! Morgen! dacht ik. Morgen echter had ik een blauw oog. Suzette zond mij door het dienstmeisje eene zalf om er op te smeren; maar zelve kwam zij niet om die operatie te bewerkstelligen. Op morgen volgde overmorgen; op déze week de volgende; op November December.
Suzette merkte niets van haar malaise. De heeren kwamen weêr binnen. Cecile lette op of Quaerts mevrouw Hijdrecht zoû aanspreken. Maar hij nieerde haar geheel en zelfs, toen hij Suzette naast Cecile zag, wendde hij zich tot haarbeiden, om met Suzette, wie hij nog niet gesproken had, te schertsen. En het was Cecile een verlichting, toen zij kon vertrekken.
Zie; moeder Noiret was zoo goed als op haar stoel doodgebleven, als zij haar gezangboek had dichtgeslagen; de beroerte, die hare zwakke levenskrachten in een half uur tijds vernielde, had reeds in het eerste oogenblik hare spraak verlamd; maar zij had die niet noodig gehad om Suzette iets te vergeven vóór zij henenging; en haar zegen zij gaf haar dien gedurende haar leven dagelijks!
Suzette was heel vroolijk, vol van een fancy-fair, waar zij, gecostumeerd in een Spaansch costuum, zoû moeten verkoopen. En jij niet, Anna? O neen, tante, riep Anna, verschrikt in elkaâr kruipend. Ik op een fancy-fair! Ik zoû nooit iets slijten aan de menschen. Ach, het is een tact! zeide Amélie, met een blik, die ver weg dreef. Quaerts was opgestaan.
"Arme Suzette!" riep zij uit, haar om den hals vallende, "wat zult gij beginnen!" En zij snikte zoo luide, dat haar moeder haar tot zich nam en zeide dat zij zich een weinig matigen moest, want dat zij Suzette "nog naarder maken zou". "Ik wenschte dat ik zoo schreien kon, juffrouw De Groot!" zei de ongelukkige bedaard; en weder nam zij hare vorige houding aan, met het hoofd in de hand.
Gaat u anders gerust whisten, meneer Quaerts! sprak Cecile met de koude stem, die zij tegen, haar antipathieke, menschen aannam. Amélie sleepte zich met een ongelukkig gezicht weg. Ze speelde ook niet schitterend, en Suzette werd altijd zoo driftig als ze iets verkeerds deed.
»En wat", vroeg zij fluisterend »wat heeft Sint Nicolaas ú wel voor surprises gebracht?" »Mij?" riep ik: »mij? Wie ter wereld zou =mij= met surprises bedenken?" »Nu", hernam zij even zacht »dan heb =ik= er eene voor u ten minste als gij ze wilt aannemen. Ik breng u " »Suzette!" stamelde ik. Zij sloeg hare oogen rein en helder tot mij op.
Was zij niet wèl geweest, u zou mij daar niet gevonden hebben. Maar wie kan zich bij vriendelijke menschen, die u gaarne zien, verontschuldigen, altijd weer daarmee verontschuldigen, dat zij eene oude moeder heeft? Ook had zij van avond iemand die haar gezelschap hield, en wilde zij volstrekt dat ik gaan zou." Suzette zuchtte. "Is uw moeder zoo heel oud?" vroeg ik.
Zij ontdeed zich daarop terstond van haar hoed en bont, en het gaf iets veel vertrouwelijkers haar in deze sobere woning zonder dien tooi te zien. Toen trad zij op Suzette toe, die altijd even stroef het hoofd op de rechterhand deed rusten. De jonkvrouw greep haar bij de linker.
Woord Van De Dag