United States or Maldives ? Vote for the TOP Country of the Week !


De 11de December scheen met een prachtigen nacht te zullen eindigen. De Susquehanna, een oorlogskorvet der Vereenigde Staten, met een stoommachine van 500 paardekracht, was belast met peilingen in den Grooten oceaan, ongeveer 100 mijlen van de Amerikaansche kust, onder keerkringsbreedte. De wind was langzamerhand gaan liggen. Geen koel zuchtje blies over het water.

Het was een oogenblik van angstige spanning. Toen haar stand bepaald was, bleek dat de Susquehanna zich eenige minuten ten westen bevond van het punt, waar het projectiel in de diepte was verdwenen. De korvet moest dus den steven naar dat punt richten. De boei werd 47 minuten na twaalven gezien. Zij lag in volmaakte orde en kon weinig afgedreven zijn. »Eindelijk!" riep Maston uit.

Op dit oogenblik kwam kapitein Blomsberry half gekleed te voorschijn, hij vloog naar de voorplecht, waar zijn officieren stonden. »Met uw verlof, mijne heeren! wat is hier gebeurd?" vroeg hij. De adelborst nam voor allen het woord en riep: »Commandant, zij zijn het; zij zijn teruggekomen!" Er was een groote beweging aan boord van de Susquehanna.

Hij bevestigde zijn verzekeringen met een reeks gebaren, die eenigszins verontrustend werden door het zwaaien met zijn haak. Op dit oogenblik verscheen de bediende van Belfast op den omgang; het was 10 uur in den avond de bediende overhandigde een telegram aan zijn meester. 't Was van den commandant der Susquehanna. Belfast brak den omslag open en slaakte een kreet. Maston kuchte.

Daar hebben zij voorraad genoeg van. Maar de lucht, de lucht! Die zullen zij tekortkomen. Daarom haastje, repje!" En men haastte en repte zich. Men maakte de Susquehanna gereed voor haar nieuwe bestemming.

Wij zullen ons niet wagen aan het beschrijven van den indruk, dien deze onverwachte ontknooping allerwege maakte. Zoodra de secretaris van het marine-departement het telegram had ontvangen, telegrapheerde hij naar de Susquehanna, dat zij in de baai van San-Francisco wachten moest zonder haar vuren uit te dooven. Dag en nacht moest zij zich gereed houden om zee te kiezen.

Men kon tegen deze opvatting weinig zeggen, want de snelheid van het vallend voorwerp had een nauwkeurige waarneming zeer moeten bemoeielijken. De commandant en de officieren der Susquehanna hadden zich gewis te goeder trouw kunnen vergissen.

De peilingen der Susquehanna hadden ten doel onderzoek te doen naar den gunstigsten zeebodem tot het leggen van een telegraafkabel tusschen de Hawaï-eilanden en de Amerikaansche kust.

Het was een uitgebreid plan, uitgegaan van een aanzienlijke Maatschappij, welker directeur, de schrandere Cyrus Field, beweerde dat hij alle eilanden der Stille zee met een uitgestrekt net telegraafdraden zou verbinden een onderneming, de geestkracht van Amerika waardig. Aan de korvet Susquehanna waren de eerste peilingen toevertrouwd.

In minder dan twee dagen kon de Susquehanna, met kracht doorstoomende, die haven van Californië bereiken. Dus onverwijld onder stoom! De vuren werden opgestookt. Er hingen nog wel een paar duizend vadem lijn overboord, maar wat het zwaarst was moest het zwaarst wegen. De commandant beval, altijd »met goedvinden zijner officieren," de lijn te kappen.