United States or Faroe Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
In de jaren 1892 1900 gaf hij uit: Huldren 1892, Ungt Folk 1893, Flaggermusvinger 1895, Sus 1896, Fra Hav til Hei 1897, Hugormen 1898, Trækfugle 1899. Van zijn latere werken is misschien het belangrijkste Den sidste Gæst 1910. In het begin der eeuw was het vers de natuurlijke vorm voor de litteratuur.
Mijn tante heeft zeer veel van zijn Satansche Majesteits karakter; en Brecht verdient wel een schoonen dienst in zijn onderaardsch rijk.... Ja! bons wat aan; ik zal niet antwoorden, ik zal ook niet open doen. Sus! daar hompelt zij, al grommende, den trap weer af. Goeie reis naar beneden! Ik moet, ma chère, u eens een scène teekenen, die u niet zal uit de hand vallen.
De vrouw, die haar eigen wee vergat en begreep wat foltering haar man doorstond, sloeg haren arm om zijnen hals en antwoordde snikkend: "Och, Sus, zwijg maar, het zal toch altijd niet duren. Gij kunt er immers niet aan doen dat wij zoo ongelukkig zijn?" "Vader, vader," riep het jongsken, "ik heb honger; krijg ik nu eene boterham?"
Stilans! houd u' gezicht. Ah wel: op slag van twelf ure dan kwam er iedere' keer 'ne geest die het huis van onder tot boven afliep, en a's dat dan lank geduerd had, dan kwam de geest tege'slag van den eene' achter de straetpoort staen en begost zoo jammerlijk t' huilen en te schreeuwen, dat er iedereen compassie mê kreeg. KOBE, met bange stem. Zijt de gij dâ, Sus, die daer 'ne zucht gelaten hebt?
De droeve werkman rukte zijnen schouder met geweld van onder de hand die hem geraakt had, maar antwoordde niet. De andere, daarover verwonderd, bezag hem in het aangezicht, en bemerkte hoe verwilderd hem de oogen in het hoofd stonden. "Wel Sus," riep hij, "wat hebt gij, vriend?" Het antwoord volgde nog niet onmiddellijk op de vraag.
Maar dat gebeurt alles terwijl hij eerlik meent de raad van zijn moeder te volgen: »sus riet mîn muoter" zegt hij telkens weer, en zijn »zoete jeugd", zijn goed hart, zijn flink karakter komen altijd weer te voorschijn en winnen de harten van allen. Alles wat hij nodig heeft is slechts dat hij door onderricht en ervaring wijzer worden moge.
Die woorden waren met zulke diepe droefheid uitgesproken, dat Geert zich gansch ontroerd bevond en zijne losse taal verliet om ernstiger woorden te spreken: hij vatte de hand van zijnen ongelukkigen makker en vroeg bijna met tranen in de oogen: "Sus, mijn vriend, wat is het, jongen? Gij ziet er uit, alsof gij gingt sterven. Is Trees dood?" "Neen, neen, dat is het niet, Geert.
Daarom onderscheidde ik meer door mijn instinct dan door mijn oogen geleid, een lange magere gestalte, die veel op die van den Kodscha Bascha geleek. Ik pakte hem bij de borst. Dur we sus, Sta stil en zwijg! gebood ik hem op gedempten toon. Ia Allah! riep hij verschrikt. Wees stil, of ik sla u dood! Wie zijt gij? vroeg hij. Kent gij mij niet? Ah! gij zijt de vreemdeling! Wat wilt gij hier?
De twee juffrouwen keerden terug naar den man; doch daar zij hem naderden, werd hij juist aangesproken, door eenen anderen persoon, die, als hij, tot de werkende klasse scheen te behoofen, en hem eenen slag op den schouder gaf, zeggende: "Sus, wat zegt gij van het weêrken? Koud, he? Kom, gaat ge mede? ik geef eenen druppel."
Alle soorten van Zwijnen gelijken op elkander, wat lichaamsbouw en aard betreft. Het geringe verschil, dat tusschen hen bestaat, berust op de meerdere of mindere slankheid van het lichaam, het aantal teenen en tanden en de ontwikkeling der slagtanden. 44 tanden, 4 teenen aan iederen voet en meestal 10 (minstens 8) tepels aan den buik van 't wijfje, eivormige, behaarde ooren en een middelmatig langen, aan de spits ruig behaarden staart kenmerken de Zwijnen in de meest beperkte beteekenis van het woord (Sus), waarvan het Europeesche Wilde Zwijn (de Ever, sus scrofa) een waardige vertegenwoordiger is. Dit sterk, forsch en weerbaar dier bereikt een totale lengte van ruim 2 M. (1.8 M. zonder den 25 cM. langen staart), een schouderhoogte van 95 cM. en een gewicht van 150
Woord Van De Dag