United States or Bahrain ? Vote for the TOP Country of the Week !
Maar van al die overleggingen sprak hij geen woord tot zijne zuster. "Als je een goede partij voor mij weet," vervolgde hij vroolijk, "dan stuur je maar een boodschap." "Wel," zeide zij peinzend, voor den spiegel nog hier en daar de golfjes en krulletjes van haar kapsel een duwtje gevend, "een van de Graantjes bijvoorbeeld;.... zulke aardige meisjes!" Hij maakte een afwerende beweging.
Het maakt ook dadelijk veel beter indruk, als je met een flink stuk bagage komt," en Hedwig was haar dankbaar geweest voor hare goede zorgen en had meer dan eens gezegd: "Ik stuur je later terug wat je voor me betaald hebt, hoor; reken daar vast op." Nu was het afscheid achter den rug en lag ze languit op de bank in de dameskajuit van de boot, die haar naar Londen zou brengen.
Daar kan men stilliggend, lang over denken, en dan plots in zijn dichte oogen een roode drang, en 't mooi opvlottende beeld van een begeerde vrouw. Heelemaal hersteld was hij de tweede reis begonnen, tuk op nieuwe indrukken, begeerig naar nieuwe beroering. De dokter had hem den raad gegeven zich beter in acht te nemen, zich niet meer zoo over stuur te werken, en dat zou hij in geen geval doen.
Toen trok ze haar voile voor het gezicht en ging voor het kleine, ouderwetsche spiegeltje staan, om te zien of haar hoed wel volkomen naar de regelen der kunst op haar hoofd stond. "Dag mijn lief, lief kind! God zegene je!" fluisterde de grootmoeder, terwijl ze Elsje in haar armen gesloten hield. "Stuur mij maar eens gauw een brief, hoor!" Elsje knikte. Spreken kon zij niet.
Hij kan vandaag onmogelijk reeds handelen. Hij heeft ze ongetwijfeld bij zich." "In dat geval moeten wij hem terstond uit den weg ruimen," zegt Guy. "Er blijft ons niets anders over. Wij moeten hem dooden in ons eigen belang. In elk geval moeten wij ons van de brieven zien meester te maken. Stuur om hem, haal hem hier en ik knap dit zaakje met mijn dolk op.
"Ik zou je danken; stuur liever den theepot eens dezen kant op, want ik heb de voormiddagwacht." "Een prachtige morgen," merkte een der overige kameraden, Martin geheeten, op; "maar ik heb zoo'n vermoeden, dat 't er van avond niet zoo goed uit zal zien." "Waarom niet?" vroeg een ander. "Ik vaar nu al acht jaar op de Middellandsche zee en heb zoo'n beetje verstand van het weer.
Mijn goede vriend, half over mij heen gezeten, zijn rechtervoet benauwend dicht nu bij 't ontstekingsveertje, zijn rechterhand soms boven op mijn hand aan 't stuur, vertelde mij verder het aangrijpend politiek nieuws uit ons beider geboorteland.
Wèl deed hij zijn mond wijd open om Tieka te laten zien dat hij een pepermuntje op de tong had, maar na deze heldendaad verschool hij zich achter zijn moeder. "Tieka, kom terstond hier," gebood de barones, "wat zijn dat nu weer voor manieren!" En Tieka gehoorzaamde dadelijk, echter niet zonder de vrouw te hebben toegeroepen: "Stuur mij zijn portretje, stuur mij als 't je blieft zijn portretje!"
"Dan zullen ze zeeman moeten worden, vriend!" zei Barend. "Ja, dat roepen ze allebei. Als ik vraag: Tom, wat moet je worden? dan is het: Naar zee, vader! en doe ik diezelfde vraag aan Jan, dan is het: Naar zee, vader!" "Wel, stuur ze dan naar het wachtschip, vriend!" "Naar het wachtschip? Wel, voor geen nog zooveel! Ze kunnen worden wat ze willen, als ze maar aan den wal blijven!
"Nu zal het er op aankomen," dacht Jan. Hij omklemde de handvatten van het stuur nog krampachtiger dan te voren en trapte wat hij kon. Voortdurend hield hij den man in het vizier, tot hij opeens tot zijn schrik zag, dat het Dries was, die van het schoorsteenvegen bij den molenaar terugkeerde.
Woord Van De Dag