United States or Austria ? Vote for the TOP Country of the Week !
En ze streelde langzaam het donkere haar van den prins, die tot haar opzag. Ik moest, Elze! Ik moest wel!... Zeg... dit is de Liefde zeker... want nu ben ik gelukkig! Toen zag Elze hem diep in de oogen en knikte met een wonder lachje.
Zij drukte haar koude, witte lippen hartstochtelijk op zijn voorhoofdje; streelde 't gezichtje met haar handen; keek verbijsterd om zich heen, rilde, viel terug in de kussens en stierf. Ze wreven haar borst, haar handen en haar slapen; doch het bloed stond voor altijd stil. Zij hadden van hoop en troost gesproken. Die waren te lang vreemden voor haar geweest.
Waarom dit rijkleed, mijn waarde Maria? Nu zie ik wat lot mij wacht! Mijn bittere droom heeft niet gelogen, want toen gij mij wekte, werd ik naar Frankrijk bij Johanna van Navarra gevoerd. Och Heer, nu is alle hoop verloren! Adolf zal ik niet meer zien en het zoete vooruitzicht dat mij streelde, is nu in zuur vergaan. O Leeuw mijn vader!... Gij zult uw kind wellicht op aarde niet meer vinden..."
"Ik begrijp u niet," antwoordde zij met een flauwe stem, schoon zij hem zeer wel begreep. Joan zuchtte, zweeg wederom en streelde de grauwe haren van Veltman, die hem gevolgd was en voor zijn voeten lag. Na eenige oogenblikken poogde hij het gesprek te hervatten, en vroeg met schroomvalligheid: "zullen wij u welhaast Mevrouw Mom kunnen heeten?"
Oriant nam van, zijn reine vrouw Beatrijs afscheid. Zij weenden beiden, en hun tranen vloeiden ineen. Hij kuste haar 't voorhoofd en den mond, en hij streelde hare armen, zonder woorden te zeggen. Hij besteeg zijn paard, en toen vertrok de vorst, de voorste der ridderen, gelijk 't behoort. Zoodra hij was heengegaan, bedacht Matabrune, hoe zij zich op Beatrijs kon wreken.
Zij klemde het eensklaps nog vaster in hare armen, en langzaam viel de eene traan na den anderen op het onnoozele verwonderde gezichtje; maar zij scheen langzamerhand weder tot kalmte te komen en streelde en koesterde het wicht. Het kind, een jongetje van tien maanden, was buitengemeen groot en sterk voor zijn ouderdom, en zeer vlug en krachtig in zijne bewegingen.
Ondertusschen waren het partikuliere berichten, uitgaande van de "kloosters," die het eerst van mond tot mond gingen, doch in stilte en tot groote ontzetting van hen die ze vernamen. Het feit, in duizend lezingen verminkt, werd met meer of minder gemak geloofd al naar mate het de hartstochten en de denkwijze van een ieder streelde of kwetste.
Onze liefde zal, zoo mogelijk, juist omdat daarbij wat ontzettends is, nog sterker worden," en hij hief het hoofd op en liet lachend zijn witte tanden zien. En zij moest met een lachje het zijne beantwoorden, niet om zijn woorden, maar om zijn verliefde oogen. Zij nam zijn hand en streelde daarmede haar kort haar en koude wangen. "Je bent met dat korte haar nauwelijks te herkennen.
"Ik dacht niet, dat hij zoo groot zou zijn," riep hij verrukt. Vader greep den hond bij den nek en streelde zijn kop, toen kwam Tony vlak naast hem staan en aaide het mooie dier over den rug. De hond besnuffelde beiden aan alle kanten en wendde ook den kop naar moeder en zus. "Kom, Emy, niet bang zijn," zei moeder en bracht haar bij den hond, maar ze wilde hem niet aaien.
Wat hier ook van zij, onze vrienden geraakten bij het gebruik van twee flesschen in eene vrolijk opgewonden stemming, zoo zelfs, dat Pols het meisje, dat licht voor de sigaren bragt, tweemaal vriendelijk toeknikte, en daarna zachtjes onder de kin streelde, waarop Torteltak aanmerkte, dat zijn vriend aanmerkelijke vorderingen had gemaakt in de kunst van minnekozen.
Woord Van De Dag