United States or Maldives ? Vote for the TOP Country of the Week !
Eindelijk had hij het huis bereikt en stond stil voor de deur; een klein bordje met de woorden: J. Bruin, Beeldhouwer, 3
Telkens lachte ze even, wat zenuwachtig, maar dadelijk stond haar gezichtje dan weer ernstig; soms kreeg het een heldere sereniteit, aandoenlijk van maagdelijken weemoed.... Eéns, 't was toen Paul haar, bijna fluisterend, verwonderd over zijn eigen vertrouwelijkheid, vertelde wat hij nu wou gaan schilderen, den stal van die oude boerin met haar zieke koe, en die prachtig gebogen horizonlijn , toen kregen haar oogen een doffen glans, werden ze vochtig, pinkten even..., en daar schrok hij van, Paul, daarvan werd hij plotseling, diep-innerlijk, hevig ontroerd; er kwam starheid van extase in zijn eigen oogen, hij kon even niets zeggen, en toen hij weer sprak was het met een andere stem, en met oogen zoo vol verrukking, dat zij de hare er voor neersloeg en wat verward scheen.... Hij had datzelfde gevoel nooit te voren gehad, dat wist hij zeker..., toch had al dikwijls een mooi gelaat hem ontroerd.... Maar dit was nieuw en machtig; het bleef drukken op zijn borst en kloppen in zijn slapen, 't had iets verlammends..., en toch was hij verrukt, had hij 't uit willen gillen!... Het verlangen kwam in-eens in hem haar portret te schilderen, en toen dadelijk een onbestemde angst daarvoor, een gevoel alsof hij dat juist doen móést..., maar het heelemaal niet kon....
In 't einde.... daar rommelde het weder over de straatsteenen; fluks.... den sleutel in het slot.... omgedraaid! den grendel ter zijde geschoven.... de bovenknip losgetrokken, en juist, juist was het rijtuig onze deur voorbij, toen ik met een gejaagden sprong buiten den winkel stond en van buiten de deur in het slot draaide."
Met de eene hand opende hij toen de bovenste kraan en met de andere de onderste die met het metalen bakje in verbinding stond. Terstond steeg een heldere vlam uit het kokertje op, die eene duidelijk merkbare warmte verspreidde. »Ziedaar ons fornuis", zeide Fry. Soun kon zijne oogen niet gelooven. »Maakt u vuur van water?" riep hij uit. »Van water en phosphorcalcium!" antwoordde Craig.
Voor de opening stond een oude man, met een witten baard, geleund op een stok; in zijn andere hand hield hij een rozenkrans van minstens 20 tientallen kralen. "Vader," zei ik tot hem, "wij vragen u een schuilplaats voor het onweer, dat ons dreigt." "Komt mijne kinderen," zei hij, na mij opmerkzaam te hebben aangezien; "deze kluizenaarswoning staat voor u open en ge kunt er blijven zoolang ge wilt.
Nauwelijks een uur later stond de oude Sanna boven aan een der ramen, om den vertrekkenden Army na te zien. Hij had afscheid genomen van zijn weenende moeder; nu ging hij juist over het slotplein, en Nelly ging naast hem in een eenvoudig manteltje gewikkeld; zij had er niet van willen afzien, tot de laatste minuut bij haar broeder te blijven.
Zij scheen hem niet te herkennen.... Neen ... dat oog stond levenloos ... dof.... "Moeder!... Moeder!..." riep hij uit, terwijl de dokter met Luigi en zijne zuster naderden en zich bij hem voegden. "Bedaar, bedaar, Piet," sprak dokter Antekirrt. "In Gods naam bedaar. Uwe hartstochtelijkheid kan alles bederven."
Geen wonder dat zij lachten, want de uitdrukking van zijn gezicht was dwaas genoeg om den ergsten druiloor te doen schateren, zooals hij daar stond en met zoo'n hulpelooze verslagenheid beurtelings de onschuldige schapen en de lachende toeschouwers aanstaarde, dat Jo op den grond neerviel, en het uitgilde.
Zij kleedde zich haastig aan en ging met vaste schreden naar het salon, waar Serëscha en de gouvernante haar met de koffie wachtten. Serëscha stond in zijn witte kiel aan de spiegeltafel en was daar bezig met een handvol bloemen, die hij gebracht had. Op zijn gelaat lag daarbij dezelfde uitdrukking eener ingespannen opmerkzaamheid, zooals zij die bij zijn vader kende.
Een paar uur later zag ik hem langs een ander hertenpad rustig het meer ingaan en met statige, ferme slagen naar den overkant zwemmen. Daar stond hij een oogenblik stil om zich af te schudden en te luisteren naar het hondengeblaf in de verte.
Woord Van De Dag