United States or Réunion ? Vote for the TOP Country of the Week !
Mongondro was nieuwsgierig aangelegd, en wilde graag alles weten, en het verheugde John Starhurst zeer dat hij hem vroeg om een verklaring van het bestaan en het ontstaan der dingen. Toen de zendeling klaar was met zijn korte samenvatting van de Schepping volgens Genesis, zag hij dat Mongondro diep geroerd was. Het kleine oude dorpshoofd zat een tijdlang zwijgend te rooken.
Ra Vatoe zou in de kerk komen, niet alleen als bekeerd heiden, maar ook als bekeerd polygamist. Hij wachtte nog slechts, verzekerde hij Starhurst, tot zijn oudste vrouw, die erg ziek was, zou sterven. John Starhurst voer de traag-stroomende Rewa op in een van de kano's van Ra Vatoe.
Die kano zou hem twee dagen ver brengen, en daarna, als het eind van het bevaarbaar gedeelte bereikt was, terugkeeren. Heel in de verte kon men de groote, wazige bergen zien, die, hoog zich heffend in de lucht, den ruggegraat vormden van het Groote Land. Den geheelen dag staarde John Starhurst er naar met ongeduldig verlangen. Soms bad hij in stilte.
John Starhurst, op zijn beurt, schepte groot behagen in het gedrag van Ra Vatoe. Vroeger een onverbeterlijke heiden, met een ziel die even zwart was als zijn daden, begon Ra Vatoe licht uit te stralen. Hij sprak zelfs van Lotoe worden.
Niet dan nadat John Starhurst en Naraoe naar bed waren gegaan kroop Erirola het huis van het dorpshoofd binnen, en overhandigde hem, na een diplomatieke redevoering, den walvischtand. Het oude dorpshoofd hield den tand heel lang in zijn handen. Het was een mooie tand, en hij wilde hem erg graag hebben. Ook raadde hij het verzoek dat er achter zat.
Op het laatste oogenblik, na twintig uren in de eenzaamheid gesmeekt en gebeden te hebben, hadden Naraoe's ooren de stem gehoord die hem zeide te gaan met John Starhurst tot de bekeering der menschen in de bergen. "Meester, ik zal zeker met u mee gaan," had hij verklaard. John Starhurst had hem begroet met kalme vreugde.
Aan het verre einde van de kloof sprong de Rewa achthonderd voet omlaag in één enkelen boog, en de atmosfeer in de rotsvesting trilde mee met den rhythmischen donder van den waterval. Uit het huis van den Boeli zag John Starhurst den Boeli en zijn gevolg te voorschijn komen. "Ik breng u goede tijding", was de begroeting van den zendeling. "Wie heeft je gestuurd?" repliceerde de Boeli rustig.
"Ra Vatoe zal spoedig Lotoe worden", legde Starhurst uit, "en ik ben gekomen om u de Lotoe te brengen." "Ik wil niet met je Lotoe te maken hebben", zei de Boeli trotsch. "En het is mijn plan je vandaag nog te laten dood slaan." De Boeli wenkte een van zijn groote bergbewoners, en de man trad naar voren, een geweldige knots zwaaiend.
De bewuste laarzen waren volgeloopen bij het doorwaden van den stroom en spoten fijne straaltjes water uit bij iederen stap. Starhurst keek om zich heen met schitterende oogen. Gesteund door een onwankelbaar vertrouwen, ontoegankelijk voor twijfel of vrees, juichte hij innerlijk over alles wat hij zag.
"Zóó, zonder wapens, zal ik komen en u overwinnen," was John Starhurst 's antwoord, en na zijn bril afgeveegd en recht gezet te hebben, kwam hij naar voren. De Boeli hief zijn knots omhoog, en wachtte. "In de eerste plaats, mijn dood zal u geen enkel voordeel brengen," begon het betoog. "Ik laat het antwoord aan mijn knots", was de repliek van den Boeli.
Woord Van De Dag