United States or Guadeloupe ? Vote for the TOP Country of the Week !


Eindelijk maakte hij de cirkels kleiner en kleiner, en tot besluit liet hij zijn gespan op de meest willekeurige wijze draven, nu hier, dan daar, rechts, links, voorwaarts, zonder een oogenblik oponthoud. Zoo ging een uur voorbij. Toen reed hij stapvoets naar Ilderim. Het is afgeloopen; nu niets dan geregelde oefening, zeide hij. Ik wensch u geluk, Sheik Ilderim, dat gij zulke dienaren hebt.

"Je rijdt dan bruid en bruidegom naar 't stadhuis, en wacht daar om later, hen en ons, naar de kerk te brengen. Na afloop van de inzegening rij je ons, in twee toeren, naar De Gouden Arend, en dan, stapvoets naar huis." "Volgens je orders generaal. Nog iets te belasten generaal?" "Natuurlijk witte handschoenen." "Natuurlijk generaal.

Maar nu konden de paarden ook bijna niet meer. De arme dieren waren zoo uitgeput en vermoeid, dat zíj slechts stapvoets voort konden en elk oogenblik dreigden neêr te storten. "'t Gaat niet verder zoo, Fulco," zeide Heer Gijsbrecht. "De paarden kunnen niet meer. We moeten anderen raad schaffen." "Die raad is niet ver te zoeken, Edele Heer.

Zoo dat, met het vallen van den avond, de ridders nog immer reden, nu stapvoets en dan weêr in draf, tot zij begrepen verdwaald te zijn door dien linkschen weg. Hunne paarden waren wel moede en Gwinebant zeide, ongeduldig: Waarom zendt Merlijn ons ook niet een teeken, dat wij in de nacht niet en verdwalen...!

Om 3 uur 's middags, met groote stroohoeden op, begonnen wij onzen rit, die helaas stapvoets moest gaan, opdat de koelies ons konden bijhouden. Het begin van den weg was niet bijzonder interessant; we reden door uitgestrekte, half bebouwde velden met slechts weinig helling.

Ik hoop je vanmiddag in een zachter humeur terug te zien. Adieu! Veel plezier! Adieu! herhaalde Paul en Etienne verdween in de kamer, terwijl zij beiden, steeds vroolijk om zijne ergernis, verder stapvoets reden, de lange eikenlaan in, die naar de open weg leidde. Daar zetten zij de paarden tot een draf aan.

Na zes uren stapvoets rijden, langs kronkelpaden, die den eigenlijken afstand verdriedubbelden, bereikten wij het eerste dorp, Madrak, en anderhalf uur later het plaatsje Tachketz. Ik bracht daar een ellendigen nacht door; doodmoe, maar niet in staat om te slapen en verschrikkelijk geplaagd door netelroos.

"Zeker zou Herbert in de kuil zijn gestort, als niet een oude vriendin hem te hulp was gekomen, de oudste der witte wiven. Zij sprong op, haar klauwen grepen het dier in de manen en haar knieën stieten het in de zijde. Even nog trilde het paard. Herbert klopte het tegen den nek, streelde het, en rustig deed hij 't keeren. Stapvoets reed het naar huis."

Toen hij zijn kasteel naderde, reed er voor hem een donkere gedaante. Niet op een paard op een bok. Hij zat achterstevoren, zoodat de heer van Stenhuisheerd het gezicht kon onderkennen. Het was de duivel, met zijn grijnzend gelaat, en hij wenkte hem. Achter elkander reden ze over de slotbrug, hun beide dieren gingen stapvoets, het een onmiddellijk bij 't andere.

Laat ons zien wat zij er van maken. Acht vierspannen gingen voorbij, sommige stapvoets, andere in draf, uitnemend bestuurd. Toen naderde het negende in vollen galop. Ben-Hur uitte een kreet van bewondering. Ik ben in de keizerlijke stallen geweest, Malluch, zeide hij; maar bij onzen vader Abraham, zulke paarden zag ik nimmer. Pijlsnel vlogen zij voorbij.