United States or Svalbard and Jan Mayen ? Vote for the TOP Country of the Week !


Want boven gindse beek vliegt een snep!" Terwijl De Valois de ogen naar de aangewezen plaats wendde, trok Machteld de kap van het hoofd des haviks, en wierp hem uit. De vogel deed vier of vijf vleugelstreken en dreef kunstiglijk voor zijn meesteres op de lucht. "Ga dan, mijn lieve havik!" riep Machteld. Op dit bevel steeg de vogel als een pijl hemelwaarts; het gezicht kon hem niet volgen.

In de ogen dorst hij ze niet bezien. Andere ridders spraken en lachten vrijelijk met haar; de verliefde Adolf alleen was voor haar zo bevreesd dat hij zelden een woord in haar tegenwoordigheid dorst wagen. Terwijl zij de snep aan haar havik ontnam, naderde Adolf haastiglijk voor haar, en vroeg met smekend gelaat om het wild uit haar aangebeden handen te mogen ontvangen.

"Het eerste deel van zijn naam is snep, en die beesten hebben gaarne een natten bek. Het tweede deel, vangers, beteekent dat hij de kiezers zou willen vangen, maar de kiezers zijn allemaal geen jongens uit "De Gaper"! "Moest hij gekozen worden, wat de verstandige kiezers wel zullen beletten, dan wordt de Gemeenteraad herdoopt in Sneppenraad! Wij willen serieuse menschen!

Zodra de ogen van Machteld op Adolfs aanzicht vielen, werden haar wangen met schaamrood gekleurd. "Mijnheer Van Nieuwland," sprak zij stamelend, "ik acht Uw Edelheid te hoog en mag zulke dienaar niet hebben..." En hiermee gaf zij de snep aan een schildknaap. Aan deze woorden had zij een zonderlinge nadruk gegeven, alsof de bede van Adolf lastig en vervelend voor haar geweest ware.

Daar komt mijn trouwe vogel zo lieflijk met zijn vangst terug!" Deze woorden waren haar mond nog niet gans ontgaan of de havik viel reeds met de snep op haar hand. Adolf van Nieuwland bevond zich sedert weinig ogenblikken in de nabijheid der schone Machteld. Zijn blikken stuurde hij met bange liefde op haar; niet in haar aanzicht, maar op haar klederen, op haar hakkenij op al wat haar omringde.

Enige tijd bleef hij als beweegloos op zijn vlerken hangen en zocht met zijn doordringende ogen naar het bedoelde wild. Weldra zag hij de snep in de verte vliegen. Sneller dan een steen die valt, daalde de valk op de arme vogel en neep hem in zijn scherpe klauwen te pletter. "Ziet gij, Mijnheer De Valois?" riep Machteld met vreugde. "Ziet gij dat de hand ener vrouw ook wel valken kan africhten?