United States or Sint Maarten ? Vote for the TOP Country of the Week !
Kent gij die? Neen, maar ik hoorde wel over die twee spreken. Het zijn er dus twee? Wat weet gij van hen? Het zijn de verschrikkelijkste Skipetaren, die er bestaan. Twee broeders van reusachtige gestalte, wier kogels nooit missen en wier messen steeds de plaats treffen waarvoor zij bestemd zijn. Hun bijlen moeten eveneens zeer te vreezen wapens zijn.
In het land der Skipetaren zijn Perzen zóó zeldzaam dat, als er ergens een is, iedereen van hem gehoord heeft, te meer omdat de Perzen Schiiten zijn en de religieuse gewoonten van dien man, hem wijd en zijd bekend gemaakt hebben. Ik heb dus, al rijdende, maar naar een Pers te vragen, en een ieder zegt mij waar hij woonde of nog woont.
Indien zij Grieksch-katholieke Skipetaren geweest waren, had mij dit in het minst niet verwonderd maar daar ik uit hun kleeding moest opmaken dat zij Mohammedanen waren, was het vrij wel aan te nemen, dat zij zich om de leer en de voorschriften van den Profeet al heel weinig bekommerden. Waar komt gij dan wel van daan met uw ellenlangen naam, dien niemand kan onthouden? vroeg de een verder.
Met één flinken sprong was ik bij hun paarden, en in minder dan geen tijd had ik deze losgebonden. Ik nam de zweep uit mijn gordel en sloeg naar hen. Eerst steigerden zij, en renden toen in volle vaart het bosch in, waar zij echter niet verder konden komen daar zij aan hun teugels moesten blijven hangen. Nu kwam ik weer te voorschijn en riep den beiden Skipetaren toe: Sandar, Bybar, halt!
Bij het afgaan van het schot zou men dan moeten doen, alsof men den kogel uit de monding wilde opvangen en inplaats daarvan toont men dan natuurlijk den anderen, dien men op den grond werpt. Dat zullen wij doen, Sihdi! Ja, wanneer ik ten minste bismuth kan krijgen; anders is het natuurlijk onmogelijk. Denkt gij dat de Skipetaren het te weten zullen komen, dat kogels mij niet kunnen treffen?
't Zijn ware reuzen en kunnen je met twee vingers wurgen. Dat zou ik dan toch wel eens willen zien! Maar wanneer gij denkt dat het beter is hen niet op te zoeken, dan gehoorzaam ik u. Misschien ontmoet ik hen nog wel eens op mijn weg, en dan zal ik hun eens toonen hoe wij met dergelijke lui omspringen. Terwijl wij verder reden, vertelde ik mijn reisgenooten mijn ontmoeting met de Skipetaren.
Gij meent waarschijnlijk den ouden Mubarek? vroeg ik hem. Hoe komt gij daarbij! Zijt gij misschien een goede kennis van hem? O neen, het tegendeel! Wij zijn de Skipetaren, voor wie hij u heeft gewaarschuwd. Allah, Allah, riep de oude verschrikt uit. Dan was mijn vermoeden toch juist! Heer, ik hoop dat gij ons zult sparen, wij zijn doodarme menschen.
Dat zijn de brutaalste en gevaarlijkste schurken, die er op de wereld zijn, echte Skipetaren, onvervaard tot vermetelheid toe, sluw als de wilde katten, gruwzaam als verscheurend gedierte.
Die zaak kwam mij eerst bedenkelijk voor, maar toch scheen het mij vrij wel onmogelijk dat de Skipetaren hier een misdaad zouden hebben gedaan en dan zoo rustig zouden zijn blijven zitten. Wie kreunt daar zoo? vroeg ik. Dat weten wij niet. Is dit huis een logement? Alleen een kleine herberg. Waar is de waard? Daar in de kamer!
En dat zijn toch geen menschen, maar paarden. In dit geval waren èn menschen èn paarden bedoeld! Die beesten zouden iemand overvallen en dooden! Namelijk ons! U Heer, en waarom? Uit wraak! Die twee zijn namelijk beruchte Skipetaren, die alleen van roof leven! Zoo, zoo! En die Skipetaren hebben op u geloerd! Ja zeker! En toch zijt gij hier! Hoe zijt gij hun ontkomen? Door list.
Woord Van De Dag