United States or Zambia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hoe hooger men komt, des te armoediger zien de boerenhuizen eruit. Het zijn allen huizen van leem, gedekt met wat riet of droge maïsstengels, en gegroepeerd om sjofele kerken, geheel van hout opgetrokken. Weldra verdwijnt ieder spoor van menschelijke woningen, en de weg neemt een echt grootsch karakter aan. Het leek wel een chaos, waar wij doorheen moesten.
En toen, in die voldane na-den-eten-stemming, is zijn verbeelding weer aanstonds vaardig geworden, en heeft hij mij de stoutste variaties op zijn sjofele leven verder zitten vóórfantaseeren tot eigen oprechte ontroering. Hij was nu heel week, de stumperige held, al hadden we heusch niets dan stikke-koffie gedronken.
Het perehietvrouwtje vormde in haar sjofele verschijning een armoedige en ook onzindelijke figuur tegenover die nette herberg. En toch? Het was den mannen beter op de modderige straat bij haar donker stalletje dan op den zoo keurig met wit zand bestrooiden vloer bij de geregeld gereinigde toonbank. Maar wat dreef ons, jongens, nu, om dat vrouwtje na te galmen?
Ook de sjofele man kwam beneden, met een pak beddegoed op z'n nek. Hij had zeker op zij geroepen. In eens weken de babbelende vrouwen en wierp hij het pak van z'n schouders op het matras. Dadelijk waren ze om hem. Hij praatte, gesticuleerend, met een betoogende beweging van z'n handen. Het mooie kind stond slaperig te luisteren.
En om z'n ellendige sjofele slaapstee-bestaan te zien in een gulden schijn, om zelf weer durf te krijgen, z'n machteloosheid aan te vuren tot een roes van grootheid, zette hij 't telkens die eerste dagen en nachten op een drinken.
Hoe hooger men komt, des te armoediger zien de boerenhuizen eruit. Het zijn allen huizen van leem, gedekt met wat riet of droge maïsstengels, en gegroepeerd om sjofele kerken, geheel van hout opgetrokken. Weldra verdwijnt ieder spoor van menschelijke woningen, en de weg neemt een echt grootsch karakter aan. Het leek wel een chaos, waar wij doorheen moesten.
Maar of zijn sjofele figuur zich oplost in de naargeestigheid van 't weer, 't is mij nog nooit gelukt hem te verkennen vóór ik onverhoeds, met een aanraking, die mij telkens tòch opnieuw een rilling over den rug geeft, zijn hand op mijn schouder voel kloppen, en zijn dor-schorre stem hoor zeggen: "Zoo vrind, 'n zalig uiteinde, want vrede op aarde komt niet uit mijn atheïstische strot."
Na een half uur 't kan ook langer geweest zijn; Peter was ingedut kwam de sjofele man terug met een handwagen en een kruier. Samen leien ze 't goed in den wagen. Het ging er gemakkelijk op. Toen gingen de man en het meisje naar boven. Ze kwamen terug met een wieg, een wieg met een warm-ingepakte zuigeling. Tusschen de matten stoelen en de tafel kwam de wieg op den wagen te staan.
Wij hebben den Chinees gezien, die dat moois schiep. Een doodgewone, sjofele baba! Beelden van pleisterwerk, menschen-draken, tijgers, staan op 't gras verspreid, die ook waren de scheppingen van dien Chinees. 't Is jammer, dat men op de poort, die toegang verleent tot dien sprookjestuin, twee beelden van Europeesche afkomst heeft geplaatst; dat verstoort de harmonie.
Woord Van De Dag