United States or Ecuador ? Vote for the TOP Country of the Week !
Steeds onrustiger werd de slaap der zieke, en haar zuster, die den blik niet van haar afwendde, wenschte bijna, nu zij haar voortdurend van houding zag veranderen, en de herhaalde, vage klachten hoorde, die haar lippen ontsnapten, dat zij haar mocht wekken uit een zoo weinig verkwikkende sluimering; toen Marianne, plotseling wakker schrikkend door een toevallig geluid in huis, overeind vloog, en koortsachtig opgewonden uitriep: "Komt Mama nu?"
Doch de jury, die dit jaar haar brillen op de opslagen van haar met groene palmtakken versierde rokken goed had schoongeveegd, werd geen slachtoffer van deze nieuwe list. Zij herkende het hardnekkige doek onmiddellijk en wel aan een groot, bont paard, dat schrikkend voor een golf der Roode Zee, steigerde.
Schrikkend slaan wij de oogen op, en ontwaren op de spits der rots, aan den boord zelven van den afgrond, een vrouw, een jonge negerin, die, smeekend en huilend, met gebaren van wanhoop haar beide armen, waarin zij een klein kind houdt, naar het vertrekkende schip uitstrekt.
Maar hij praatte dat vlug weg in zich zelf. Waarom vreemd? Hij mocht haar toch wel een visite maken? En dan, in de stad was 't nog wat anders, maar buiten kon dat best, want 't samenzijn ergens buiten verbroedert de menschen altijd en maakt ze losser, natuurlijker.... Haar moeder zou er wel niet zoo van opkijken. Dus liep hij licht schrikkend van 't kraken van zijn stappen 't schelpenlaantje op.
Zij woonde op de Keizersgracht,.... hij had 't immers dien middag opgezocht in 't adresboek.... Och nee, lezen! Hij kon 't niet van avond.... Maar...., hij wou toch wel 's zien dat huis waar ze woonde...... En hij stond op licht schrikkend van zijn eigen gestommel en trok zijn jas weer aan en zette zijn hoed en zijn kraag op. En zacht loopend ging hij de trap weer af en naar buiten.
Met vermorzeld hart, gansch moedeloos en van de toekomst schrikkend, sukkelde ik naar mijne herberg, waar ik den sergeant-majoor mijn wedervaren vertelde.
Ko schikte de koffers boven op de kappe en kroop bij den koetsier. Ze keek nog even rond en blikte, al schrikkend, in het koperen gelaat van een vreemd man, wiens oogen met ongemeene scherpte op haar gevestigd waren. Simon bemerkte dat ze huiverde en vluggelings zich wegdook in een hoek van de koets.
Met groote moeite, de woorden uitblazend, zei Dovid: "Nieuws! Groot nieuws!" "Nieuws?" , vroeg de blinde 't sterkst van gehoor. En Dovid, zich voor 't eerst sinds weken tot Eleazar wendend, riep schor: "wij gane winne!" "Winne?" , zei Eleazar, schrikkend. Weer zei Dovid wat, maar de kinderen gilden en Bekkie sloeg met den lepel op 't bord. "Houe juillie je schmoele!", dreigde Suikerpeer.
Wa veur 'n biest es dat! riep eensklaps Sylvain, angstig op zij springend. Nu kon Fonske ook eens hartelijk met hem lachen. Zij-je gij schouw van nen oakpuit ! spotte hij. Sylvain had blijkbaar nog nooit een kikker gezien. Met aandachtig wantrouwen ging hij 't beest nauwkeuriger opnemen, telkens weer 'n beetje schrikkend bij iederen wipsprong.
Zij smoorden met de hand hun vervelingsgegeeuw, bijna niets begrijpend van al hetgeen hij voorlas, door zijn stotterende uitspraak als in een pijnlijke sluimer gewiegd, telkens verbaasd en als schrikkend opkijkend, toen hij zichzelf even in de rede viel om hen te vragen: Ei...eiwel, wat denkt ge daarvan! Is da...at niet wonderbaar, niet Schrikkelijk?
Woord Van De Dag