United States or Lithuania ? Vote for the TOP Country of the Week !


Een blijde kreet ontsnapte haar; met de handen uitgestrekt, keerde zij zich naar de deur en murmelde: "Ha, hij is daar ... mijn verloofde!" Robrecht en zijne zuster vertoonden zich bij den ingang der kamer. Zij waren gevolgd door eenen schalk die een zwaar kunstvoorwerp op den arm droeg.

En nog meer zijnen stap bespoedigende, bereikte hij welhaast het einde der Ridderstrate. Hij klopte aan de poort van zijnen Steen, ging den schalk zonder spreken voorbij en liep tot in de zaal waar zijne zuster, voor een kruisbeeld geknield, in een innig gebed was verslonden.

"Het ga je goed," zei het moedertje, toen de knecht de deur weder geopend had. "Van 's gelijke, en zoen Eefje voor me," lachte de schalk. Eefje verhuisd! geen wonder dat de tred der oude vrouw trager was bij het afgaan der gracht, dan bij het opkomen; allerlei gedachten onderdrukten het verlangen, dat hare voeten straks bevleugelde.

"Neen, neen, ik wist van uwen huisschalk dat zijn meester welvarend is en reeds dezen morgen, zeer vroeg en opgeruimd van geest, is uitgegaan." "Opgeruimd van geest? Heeft de schalk zulks gezegd, Dakerlia?" "Ik meen het zoo te hebben verstaan." "Hij zal niet wel gezien hebben: mijn broeder is integendeel, sedert meer dan drie weken, zwaarmoedig en diep treurig zelfs." "Hij heeft verdriet? Waarom?"

Alleen is mij bekend, dat onder de inzenders ook een Nederlander is. Onze consul te Milaan, de ingenieur H.J. Van der Schalk, exposeert er modellen van hygiënisch ingerichte boerenwoningen en veestallen volgens een nieuw systeem. Uit het gebied waar de godin der gezondheid heerscht, over te gaan naar Caïro is nog al een sprong. De oosterlingen staan gewoonlijk met Hygieia op een gespannen voet.

Dat hiet-je, Of wel, liefste Leen, Of Antjen, Mijn Santjen! Maar dat is al een. Schalk zoetjen Nu moet je Met mij op de baan; Wij kunnen nooit jonger een flikkertjen slaan." Met greep hij, Met kneep hij Haar worst'lende hand, En zeide En beidde: "Spreek op, naar wat kant?" "Ik heet niet... Ik weet niet... Ik zoek Elze-zus." "Leg op dan, mooi meisjen! wij vinden haar flus."

De verandering is groot. De onafhankelijkheid is gebleven, maar de paradoxist is geworden tot een schalk met een ironischen, maar tegelijk dankbaren blik op het leven. Hij deelt ons nu aan de hand van zijn vertellingen zijn levenswijsheid mee.

Machteld had wel hooren luiden, Wat of vensterkens beduiden Die des avonds open staan; Maar een weinig frissche koelte Was zoo welkom na de zoelte, En het hare stond maar aan. Ook scheen 't zuchtjen louter weelde, 't Zij het schalk haar bloezem streelde, 't Zij het suisde in 't blonde haar; Echter wuifde 't uit het loover IJlings meer dan geuren over, Zoet accoord van stem en snaar.

Ik kan hooren, zien en zwijgen; daarvoor ben ik page geweest." Met deze woorden verwijderde de schalk zich uit de oogen zijns meesters, wiens voorhoofd zich reeds begon te fronselen. Want als men verliefd, en hopeloos verliefd is, is men weinig geneigd om jokkernij te verdragen. Slechts enkele woorden wisselden de beide gelieven na het vertrek van Zweder.

Ik dacht, dat gij het portret zocht." "Wat henker! jou oolijke schalk! houdje ons voor de mallen! Ik zal je leeren...." Joan, die in het kasteel zijns vaders voor niemand vreesde, daar hij zeer wel wist, dat geen mensch er ongestraft eenig geweld zou mogen uitoefenen, zag den wachtmeester spotachtig aan, maakte een diepe buiging en liep de zaal uit.