United States or Paraguay ? Vote for the TOP Country of the Week !
En zacht voegde hij erbij: »Arme Saardammers!" »De brand wordt heviger en woedt op vele plaatsen tegelijk," zei een ander. Zwijgend staarden de mannen naar de bedreigde plaats. 't Was dan ook een vreeselijk schouwspel, dat zich aan hun oog vertoonde. Blijkbaar grepen de vlammen snel om zich heen, want de vuurgloed werd bij de minuut grooter en woedde over eene groote oppervlakte.
De vlaggen met het kruis werden van de stengen nedergehaald, en de Oranjevlag er voor in top geheschen. Dat gaf een weldadige verademing voor de arme Saardammers, die geducht onder de knevelarijen van de Spanjaarden hadden geleden.
En waren de Watergeuzen lastig, veeleischend en brooddronken, de wreedheid der vijanden was spreekwoordelijk geworden. Geen wonder, dat vele Saardammers de toekomst donker inzagen. Onder de toeschouwers merkte Marten ook Pieter en Aelbert Bleeker op, de zonen der weduwe, die naast hem woonde.
En uren lang tuurde men in de richting van het Zuiden, naar Amsterdam, of wellicht de vijand in aantocht was. Maar toen de morgen verstreek, zonder dat er eenig onraad van dien kant dreigde, werd men langzamerhand rustiger, en keerden de Saardammers naar hun arbeid terug. Ook Heer Jan Gerritsz had zich vergewist, of er eenig gevaar te duchten was.
Op den mond der Braak, bij het gat van de sluis, die aan de Oostzijde in den dijk lag, bezuiden den Dam, werd eene groote schans gelegd, en op een werf daartegenover, aan de Westzijde der rivier, in 't begin van den Horn, een tweede, dwars door den stroom aan elkander verbonden met een of twee rijen palen, die door twee Saardammers, Jacob Teeuwissen en Barend Smit, goed van ijzerwerk was voorzien.
»Wij boden haar aan hier te blijven, maar dat durfde ze niet. Zij was zoo angstig en gejaagd, dat zij bijna niet wist, wat zij deed, en zij vreesde, dat de soldaten over den dijk zouden komen, om haar te halen..." »Maar waar is zij nu?" vroeg Marten ongeduldig. »Er kwamen enkele bootjes met vluchtende Saardammers hier langs, die door de Gouw wisten te ontkomen.
»Maar hij kwam langzamerhand weer op zijn verhaal," viel de vrouw in. »Hij was half verdoofd geweest van den slag. Anna heeft hem medegenomen in de schuit." »Aan wie behoorde die?" vroeg Marten. »'k Weet het niet, want ik ken weinig Saardammers, omdat ik hier nog maar zoo korten tijd woon. Blijf hier van nacht, Marten. Je kunt haar nu toch niet zoeken. 't Wordt nacht."
Woord Van De Dag