United States or Trinidad and Tobago ? Vote for the TOP Country of the Week !


En de jongen werd zóó bang, dat hij begon te beven onder den hoed, en hij keek naar den bronzen man door een spleetje in 't hout. Maar hij werd weer kalm, toen de houten man voortging: "Maar uwe Majesteit is op 't verkeerde spoor. Dat dwergje was zeker van plan naar de werf te loopen en zich daar te verstoppen." "Denk je dat, Rosenbom?

Ze waren groot, zagen er dapper en woest uit, vol van denzelfden fieren geest, die de groote schepen hadden uitgerust. Ze waren van een anderen tijd dan de zijne. Hij had een gevoel, dat hij in elkaar kromp, toen ze daar voor hem stonden. Maar toen ze daar kwamen, zei de bronzen man tegen den houten: "Neem je hoed af, Rosenbom, voor hen, die hier staan.

"Waar vindt je 't het beste om met zoeken te beginnen, Rosenbom?" zei de bronzen man. "Zoo'n klein ding, als hij, zou zich wel 't beste in de modelzaal kunnen verstoppen," antwoordde de houten man. Op een smalle strook land, die zich links van de poort langs de heele haven tot aan zee toe uitstrekte, lagen ouderwetsche gebouwen.

De arm van den houten man ging snel naar boven, zoodat het oude hout kraakte, en hij tikte aan zijn hoed, terwijl hij antwoordde: "Rosenbom, met permissie, uwe Majesteit. Eens opperbootsman op 't linieschip Driestheid; na mijn diensttijd kerkwachter aan de Admiraliteitskerk, eindelijk in hout gesneden en op het kerkplein neergezet als armenbus."

Je bent een beste kerel! Maar wat is dat nu, Rosenbom?" Want daar stond Niels Holgersson midden op den kalen schedel van Rosenbom. Maar nu was hij niet bang meer. Hij nam zijn witte muts af, en zwaaide die hoog in de lucht en riep: "Hoera voor jou, Langlip!" De bronzen man stootte met zijn stok hard op den grond.

Zij zijn allemaal in den strijd voor het vaderland geweest." En Rosenbom had vergeten, waarom ze die wandeling begonnen waren, evengoed als de bronzen man. Zonder zich te bedenken nam hij zijn houten hoed af en riep: "Ik neem de hoed af voor hem, die de haven groef en de werf stichtte, en de vloot vernieuwde, voor den koning, die dit alles schiep!" "Dank je Rosenbom. Dat is mooi gezegd.

Hij had tijd genoeg alles daar binnen te bekijken, want toen de bronzen man de modellen zag, vergat hij het andere. Hij bekeek ze allemaal, van de eerste tot de laatste, en vroeg naar alles, wat hij opmerkte. En Rosenbom, de opperbootsman van de "Driestheid" vertelde wat hij wist van de bouwmeesters van de schepen, en van wie ze gecommandeerd hadden, en hoe 't met hen gegaan was.

Ja, blijf dan niet langer daar zoo stil op je paal staan, maar kom met me mee, en help me hem zoeken. Vier oogen zien meer dan twee, Rosenbom." Maar de houten man antwoordde met jammerende stem: "Ik smeek U alleronderdanigst te mogen blijven staan, waar ik sta. Ik zie er frisch en glimmend uit door de verf, maar ik ben oud en vermolmd, en kan 't niet verdragen me te bewegen."

De bronzen man hoorde zeker niet tot de menschen, die graag tegengesproken worden. "Wat zijn dat voor manieren? Wil je wel eens meegaan, Rosenbom?" En hij hief zijn langen stok op, en gaf den ander een klinkenden klap op zijn schouder. "Zie je wel, dat je nog wat verdragen kunt, Rosenbom."

"Laten we daarom liever naar wat anders gaan kijken, want hier heb ik pleizier in, Rosenbom." Nu scheen hij opgehouden te hebben naar den jongen te zoeken, en Niels voelde zich kalm en veilig daar onder den houten hoed. Toen wandelden de beide mannen door de groote gebouwen: de zeilmakerij, de ankersmederij, de machine en timmerwerkplaatsen.