United States or South Sudan ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Wel neen, Axel! dan zouden wij ten minste onze eigene sporen terugvinden, en ik zie niets...." "Maar ik zie wat!" riep ik naar een voorwerp toeloopende, dat op het zand blonk. "Wat is het dan?" "Ziedaar!" antwoordde ik, en toonde mijn oom een dolk, dien ik had opgeraapt. "Hadt gij dan dat wapen medegenomen?" zeide hij. "Ik, in het geheel niet, maar gij veronderstel ik."
Zusterlief!" riep Joël haar troostend toe. »Wees toch in Godsnaam kalm en luister naar mijnheer Sylvius...." »En laten wij vooral onze bedaardheid niet verliezen, kinderen. Kom, laten wij de zaak van nabij bekijken. Wanneer, zegt gij, werd Ole Kamp te Bergen terugverwacht?" »Zoo tusschen den 15den en den 20sten Mei," antwoordde Hulda, steeds schreiende.
De harpoen was blijkbaar in geen voor het leven gevaarlijk lichaamsdeel doorgedrongen. Men kon zelfs aan de meer schuinsche richting der lijn opmerken, dat het dier, inplaats van aan de oppervlakte terug te komen, tot in diepere lagen doordrong. "Wel duivels!" riep kapitein Huil, "die schelm zal ons waarlijk onze vijf lijnen opeten!"
Maar tik, tik, tik, tik! waarschuwde het horloge. "Neen maar, dat gezeur is niet om uit te staan," riep Hilda nu. "Zóó laat ik niet den baas over me spelen, hoor! Hier Papa, steek U dat vervelende horloge maar in Uw' zak. Misschien houdt het zich dan stil." Maar ja wel!
Maar Rozeke, die 't oogenblik te voren wellicht zou hebben toegestemd, was er thans niet meer voor te vinden. "Op onzen treiwdag van mijne veint wigleupen! nien ik, daor! 'K ben bij hem en 'k goa mee hem mee woar dat hij wilt!" riep zij, als een bedorven kind. En zoet legde zij haar handje in de zijne en drukte die teederlijk. "Al gezeid!" lachtte Vaprijsken.
Plotseling was het, alsof zijn gebogene gestalte zich in zijn volle lengte oprichtte, als trof hem eene gedachte, een besluit dat hem "Army," riep een zachte stem, en het blonde hoofdje zijner zuster kwam tusschen de plooien van het deurgordijn te voorschijn; "Army, kom toch beneden! gauw! Mama stuurt mij." Zij was de kamer ingeslopen, en drukte zich tegen hem aan.
Deze wilde hem overeind en aan het loopen hebben; daarom schopte hij met zijne kromme beentjes zoo hard hij kon tegen den bak, en riep nog eens: "Huup paard!" Doch de hond verroerde zich in het geheel niet. Hij bleef kalm doorslapen. Nu nam Dik, die een eens gevormd plan niet gauw opgaf, het touw en begon er aan te trekken, nogmaals roepende: "Huup paard!"
We moeten niet van elkaar afwennig worden." "Je hebt nòg gelijk, buurman," riep moeder Griet, die rustig bleef zitten, de voeten op de koperen stoof en de kat op haar breeden schoot. Even later zaten de vier geburen gezellig bij elkaar, ieder met een groote kom dampende koffie en een stuk koek; de beide mannen bovendien gemoedelijk hun pijpen rookende.
Maar die strijd liet ook niet toe, in trage zelfzuchtige rust te verzinken; hij riep en drong tot inspanning aller krachten, tot ontwikkeling en aanwending aller gaven en talenten; hij noopte tot krachtige, mannelijke daden; hij werkte opwekkend, sterkend, aanvurend op aller geest en gemoed, zette de perken des levens uit, verhoogde, verdubbelde de werkzaamheid in iedere sfeer.
Wacht eventjes! Neem meteen uw mand met instrumenten mee! riep Halef. En zet eerst je muts weer op. De dokter bleef stilstaan. 't Was kluchtig om hem te zien. De gips brak aan alle kanten en brokkelde af. De kaftan bleef in de vouwen en plooien en ook in den stand, waarin hij gebogen was bij het zitten van den geneesheer. Het onderste achterdeel stak vooruit en hinderde hem in het loopen.