United States or Eswatini ? Vote for the TOP Country of the Week !
Gawein was goedertieren en toornde niet meer; op het zwemmende ros en hoe hijgde Gringolette! riep hij naar boven, den herder toe: Is dan een weg gemaakt naar den burcht van Koning Mirakel, waarheen ik tien jaren her heb moeten gaan op mijn zwemmend paard als ik nu ga? Zekerlijk, hooge baroen! antwoordde de herder; een harde gemakkelijke weg is hier al gemaakt sedert jaren.
"Dank je wel voor de boodschap, kleintje," zei ze zacht. En ze streek liefkoozend met hare hand over het horloge van de fee, dat precies negen uur aanwees. Toen riep zoo vroolijk: "Komt mee, dames en heeren, 't is tijd voor het avondfeest!" Vlug liep ze vooruit, en alle gasten volgden haar. Nu kwamen allen samen in eene andere, prachtig versierde zaal. Daar ontving de prins zijne gasten weer.
»Ge kent Wang niet, mijneheeren," riep Kin-Fo uit. »Wang zou wel een middel vinden om in mijn hotel of mijn gevangenis binnen te dringen; hij zou mij zelfs in mijn graf wel weten te vinden! Dat hij mij tot nog toe niet gedood heeft is alleen te danken aan het feit, dat hij dit niet heeft gewild, dat hij mij het genoegen der ontroering niet heeft willen benemen!
"Voort, die Turken!" riep het koetsiertje, als de dieren, in gepeins verzonken, vergaten hunne pooten te verzetten, en om hen wat te vervrolijken, zong hij hun eenige zijner liedjes voor, waarin hij onuitputtelijk scheen. "Nicht zu reich und nicht zu arm, Nicht zu kalt und nicht zu warm, Nicht zu gross und nicht zu klein Kein's von diesen möcht' ich seyn."
De beul boog zich over de leuning der gaanderij en blikte naar beneden. Waarschijnlijk zag hij daar eenige wapenknechten over en weder loopen; want hij riep uit al zijne kracht: "Van onder! van onder!" Dan, door zijne drie struische makkers geholpen, greep hij Benkin-den-schutter om de lenden, hief hem boven de leuning en smeet hem in de ruimte ...
Het is meer dan tijd. Aan den hemel zie ik de sterren, al lang is de zon ondergegaan. Ik moet verder, zeg ik u." Ferguut sprak rustig: "Ik moet alles van u weten." Daarna vertelde Lunette, waarom zij was uitgereden. De ridder zeide: "Zeg uw meesteres, dat zij niet behoeft te vreezen. Haar liefste zal haar beschermen." "O! ge drijft den spot met mij," riep 't meisje, "laat mij toch vertrekken."
Die paarden zijn in het geheel niet gekocht!" "Wat dan?" "Gestolen!" "Sir?" riep Knox, terwijl hij naar zijn mes greep. Ook Hilton tastte met de hand naar zijn gordel. "Laat de messen maar zitten, of ik sla u beiden neer als een paar kegelpoppen," dreigde Old Shatterhand. "Of denkt gij, dat ik niet gezien heb, dat die paarden op zijn Indiaansch gedresseerd zijn?" "Hoe kunt gij dat gezien hebben?
Als de stem van een Jupiter Tonans uit de wolken, klonk eindelijk die van Herman, boven het gelach en gepraat uit. „Kerels!” riep hij: „luistert nu eens een oogenblik en zet de deur wat open, want waarachtig de lamp gaat anders uit.” ’t Rumoer bedaarde en de nevel trok een weinig op.
"Oera!" riep mijnheer Droi, die met de berenmuts op de straat kwam, maar anders "in negligé," en achter hem stonden zijne kleine Fransche kindertjes en schreeuwden: "Vive l'empereur!" toen juist de raadsheer, op den eersten wagen, door den volkshoop kwam aanrijden.
Den ellendeling, die mijn vriend heeft beleedigd en gehoond, zet ik dezen hoed op!” Daar schoot de kruidenier plotseling in een lach; ’t denkbeeld, iemand met zoo’n hoed op te zien, was zelfs voor hem te comisch om er niet om te lachen, en giegelend riep hij: „Origineel! heel origineel! Dat ’s een koopje voor wien ’t treft
Woord Van De Dag