United States or France ? Vote for the TOP Country of the Week !
Intusschen ik ken hem: zoo ik niet terstond naar Verona keer, zal hij binnen weinige dagen hier zijn: voor dien tijd moet gij mijn echtgenoot zijn." "Hoe!" riep Madzy, in wier ooren een zoodanige taal vreemd klonk, en strijdig met alle denkbeelden van maagdelijke ingetogenheid: "zij wilde u tot een huwelijk met haar bewegen! en buiten haars vaders toestemming!"
Sacré Dieu! riep de kapitein riep uit, eene Fransche, eene landgenoote in Fez en hij bleef eenige oogenblikken staan luisteren. Zijn besluit was snel genomen. In een oogwenk was hij boven op den muur en sprong in den tuin neer. Maar de muur was hooger aan de tuin dan aan de straatzijde, dat wil zeggen, de bodem van den tuin lag lager dan de straat.
»Een Dajak vindt al gauw een weg, heer!" meende Amat. »Maar ze hebben geen eten!" zei Marti. Plotseling sprong Kees op. De laatste opmerking trof hem als een electrische schok. Als de Dajaks eens alle rijst hadden meegenomen! »Onze rijst!" riep hij uit. Marti en Amat slaakten een kreet van schrik. Snel liepen ze terug naar de plek waar ze overnacht hadden.
De dieren, die op deze hoogte verblijf hielden en hun sporen ontbraken niet moesten noodzakelijk behooren tot die rassen met vasten voet en lenig lichaam, waartoe de gemzen en wilde geiten behooren. Men zag er zelfs eenigen, maar Pencroff scheen ze niet met een juisten naam aan te duiden, want eensklaps riep hij uit: "Schapen!"
Op korten afstand gekomen, hield hij zijn hijgend en kuchend strijdros in en riep met dreigende stem: "Gij daar in witte kleederen, die uwe aangezichten zeker alleen bedekt houdt, omdat gij booze dingen in het schild voert, houdt stil en verneemt mijne rede!"
Gelooft u, dat het een marskramer onmogelijk zou zijn, voor een nacht herberg op Crayenstein te vinden?" "Dus je zoudt als marskramer naar Dordrecht willen gaan?" riep de Heer van Heukelom uit, terwijl hij Fulco met bewondering aanzag. "Ja, Heer. Een marskramer is altoos op elk kasteel nog welkom geweest, althans als zijne mars goed voorzien was.
Hièr?? riep heftig Domitia, in angst om zich rond ziende. Op den Palatinus? Een minnaar van je? Als óoit de Keizer d
Des avonds zeide ik mijn metgezel Mariano Gonzales, met wien ik zoo vele mijlen in Chili gereden had, vaarwel en riep hem een hartelijk "tot weêrziens" toe. Den volgenden morgen zette de Beagle koers naar Iquique. Wij ankerden in de haven van Iquique op 20°12' Z.B. aan de kust van Peru.
Die oude, lamme man, uw grootvader! Die vrouw, die over de tafel lag, uwe moeder. Ik sprong op en thans bevende, en niet meer als een verzoek riep ik uit: Zwijg, Mattia; spreek zoo niét; ik verbied het u. 't Is mijn grootvader; 't is mijne moeder, van wie gij spreekt. Ik moet eerbied en liefde voor hen hebben.
Dik zat op eene stoof vóór den haard trouw te wachten, tot het weer aan zou gaan, om dan zijn spelletje voort te zetten. "Akelige jongen," riep zijne moeder, met tranen van spijt in de oogen, "wat heb je nu weer gedaan? Nu kan ik nog in geen uur aan de wasch beginnen!" "'t Ging sss-sss-sss," zei Dik. "'t Ging mooi." "Zoo, ging het mooi!
Woord Van De Dag