United States or Iraq ? Vote for the TOP Country of the Week !
Pygmalion voelde zich niets op zijn gemak, wanneer hij de woeste blikken van den bulderenden administrateur op zich voelde rusten. Hij besloot dan ook hem alleen te laten en naar Castle-House te sluipen, »om," zooals hij zeide, »meer op zijn gemak te kunnen nadenken over het voorstel om zich zelven te koop aan te bieden, hetwelk de administrateur hem gedaan had."
Maar van het oogenblik, dat je hem niet meer toebehoort, zal hij je, wanneer je voortgaat den luiwammes te spelen en niet te willen werken, de deur goed en wel uitjagen!" »Mij de deur uitjagen?" »Ja, en dan zullen wij eens zien, wat je met je mooie vrijheid zult aanvangen, arme dwaas!" Pygmalion trok een vervaarlijk leelijk gezicht.
»Neen, niemand." »Welnu, als ik in je plaats was, Pyg, dan zou ik geen oogenblik aarzelen..." »Wat zoudt ge dan doen, master Perry?" vroeg Pygmalion. »Ik zou mij op de naastbij gelegen plantage gaan aanbieden.
»Juist, Pyg.... je bent vrij om heen te gaan, maar je bent niet vrij om te blijven! Hoor je dat? Ik raad je dus aan om je bullen bijeen te pakken." »Maar, wat zal er van mij worden, master Perry?" »Dat zijn zaken, die niemand anders aangaan dan je zelven. Je bent immers vrij!" »Maar als ik dan vrij ben...." hernam Pygmalion, die maar steeds op zijn stokpaardje terugkwam.
Dido, Dido, ook Elissa, Elissa, geheeten, was de zuster van den tyrischen koning Pygmalion, en de echtgenoote van haren oom Acerbas of Sichaeus. Toen Pygmalion haar man had doen vermoorden, vluchtte Dido ± 870 met een aantal Tyriërs, en landde op de kust van Africa, waar zij van zekeren koning Iarbas een stuk grond kocht en aldaar de stad Carthago stichtte.
In dit oogenblik van innerlijke opgewondenheid bevond de waardige administrateur zich eensklaps van aangezicht tot aangezicht met Pygmalion. »Zoo ben jij daar?" vroeg hij den neger. »Ja, master Perry!" antwoordde deze. »Het is je geluk, dat je bijtijds bent." »Dat ben ik altijd, als ik geroepen word," zei de vlegel vrij brutaal. »Maar waarom worden wij opgeroepen, master Perry?
Dat was een lummel van ongeveer twintig jaren, die Pygmalion in het dagelijksch leven bij verkorting Pyg geheeten werd. Pyg was bij den dienst van het woonhuis Castle-House zelve geplaatst en woonde dan ook in de bijgebouwen daarvan. Hij behoefde niet in het veld of in de werkplaatsen of keten of werven van Camdless-Bay te arbeiden.
»Goeien morgen...." knorde de administrateur binnensmonds. »Dat komt er nog bij, dat zoo'n lummel je goeien morgen mag wenschen!" »Mooi weertje vandaag, master Perry!" vervolgde Pygmalion luchtig. »Hum, ja.... Wat voer jij hier uit, luiaard?" »Zooals ge ziet, master Perry, ik wandel." »Zoo, wandel jij?" »Heb ik daartoe het recht niet, master Perry?" »Het recht, uilskuiken?" »Ja, het recht!
Sprak de administrateur ernstig of gekscheerde hij slechts? Wie zal dat uitmaken? De goede man was tot alles in staat, zelfs tot het spreken van wartaal, van onzin, wanneer hij zijn stokpaardje besteeg. In ieder geval stond de dwaze Pygmalion daar, verbouwereerd te kijken en wist niet wat te antwoorden.
»Ja, master Perry, dat doet gij, omdat gij daartoe het recht hebt, al strijdt dit ook met alle rechtvaardigheid, hetzij van goddelijken of menschelijken oorsprong!" »Dus, je erkent, dat ik dat recht heb, niet waar?" Pygmalion knikte ja.
Woord Van De Dag