United States or Martinique ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Ja, heer proost", bemerkte Baldwin Spegel, "en gij moogt gelooven dat wij de bloem der Kerels tot u hebben geleid; want deze vierhonderd man waren reeds in het Wolvennest voor den gestelden tijd. Men is dus verplicht te denken dat het hun aan geenen strijdlust ontbreekt. "Dankt in onzen naam den heer graaf voor zijnen goeden bijstand", zeide de proost.
Eens toch fluisterde Robrecht aan het oor van den proost: "Ik weet niet, oom, mij ontstelt een zonderlinge schrik. Indien gij het slachtoffer werdt van bedrog en verraad?" "Stil, stil, gij hebt ongelijk", suisde Bertulf. "In alle geval, het lot is nu geworpen!"
Placida is schoon en bevallig. Ik zal mij aan het denkbeeld van dit huwelijk pogen te gewennen. Hopen wij dat er later ook liefde voor jonkver Van Woumen in mijn hart zal groeien. Wel schijnt het mij nu moeilijk; maar de wil van eenen man, als hij eenen duren plicht vervult, kan wonderen wrochten...." "Zoo is het wel, mijn goede Robrecht!" riep de proost, hem juichend op den schouder slaande.
De proost en de kastelein schenen er door verpletterd; maar even ras was in het hart der anderen de wraakzucht ontvlamd, en zij riepen luid dat zij zich over dien uitslag verblijdden en hun leven duur, zeer duur aan die trouwelooze Isegrims wilden verkoopen. "Welaan, ooms", riep Robrecht, "nu weten wij dat wij op niets mogen hopen dan op onze eigene kracht en moed.
Zij deden Ivo-den-wolvenjager roepen en gaven hem te kennen wat zij van hem verlangden. In den eerste verraste hun voorstel den Houtkerel, die in het geheel geenen lust gevoelde om uit den burg te vluchten, zooals hij het noemde; maar hunne beloften en hunne smeekingen overwonnen na lange moeite zijnen tegenstand en hij stemde toe den proost te volgen.
Een wagen, door een twintigtal Kerels, met eenen overste vergezeld, volgden mij naar Zonnebeke. Daar vielen de Kerels op mij en ontrukten mij mijn zwaard. Terwijl men mij vasthield om mij alle beweging onmogelijk te maken, greep men, onder het bulderen van allerlei smaadwoorden, den ouden proost aan, bond hem de armen op den rug en smeet hem barschelijk op den wagen.
Daar kniesden zij niet, doch gaven hunnen lievekens edelmoedig gerookt ossevleesch en hesp, worst en gevogelte; zij lieten heur zelfs Orlans- en Romagne-wijn drinken, alsmede Engelsche ale en smakelijk Oosterbier, dat zij goten in de frissche keel hunner schoenen. En zij werden ruimschoots met kussen betaald. Doch op een morgen, na het eten, deed de proost zijne beide dienaars ontbieden.
Wat was nu een klein gedeelte hunner ontzaglijke rijkdommen, wanneer men, door het op te offeren, misschien de schier hopelooze zaak van Kerlingaland nog kon redden?" De proost kwam eindelijk met hem overeen, dat hij het voorstel zijnen broeder en zijnen neven zou mededeelen, en, stemden zij toe, dan zouden de Kerels langs den kant der Markt eene banier uit St-Donaastoren steken.
Hij kende Klement Larsson niet goed, maar hij vermoedde, dat die met een of ander oud verhaal van spoken en heksen zou aankomen, en daar hij wist, dat de menschen graag naar zooiets luisteren, scheen het hem 't verstandigste om iets dergelijks te kiezen. "Honderden jaren geleden," begon hij, "gebeurde het, dat een proost hier in Delsbo op een oudejaarsavond midden door het dichte bosch reed.
Professor Lövdahl hield zijn oogen stijf op den proost gericht en Abraham was als het ware in één gezonken; hij verborg zijn gezicht in zijn zakdoek en zag er uit, alsof hij in den grond wilde kruipen. De proost kwam zóó in de war en was zóó ongelukkig over zijn misgreep, dat hij heelemaal niet meer wist hoe hij het had.
Woord Van De Dag