United States or Democratic Republic of the Congo ? Vote for the TOP Country of the Week !
»Vermoedelijk in het bosch,» zei Karel leuk. »Hij zal wel komen, maak je maar niet ongerust. Kom een poosje op je gemak bij ons zitten, en laten wij geduldig afwachten. Misschien is hij wel hier of daar weggekropen.» Bob deed het en nu bleven wij eenige minuten wachten, maar Pieter-neef bleef onzichtbaar.
Drie van ons, Bob, Karel en ik sprongen van schrik overeind en stonden plotseling in de onmiddellijke nabijheid van den gevreesden Burts. Maar de vierde, onze waarde Pieter-neef, was van den schrik als het ware verlamd. Hij had geen kracht meer om zich aan de struiken vast te houden en onder het slaken van een akeligen kreet rolde hij hals over kop naar beneden.
Zelfs Pieter-neef begon, nu hij zag, dat het beest toch niet los kon komen, dapper te worden en plaagde den beer het meest van allen. Hij sloeg hem met een langen stok op zijn kop, en als het beest dan tegen hem bromde en met geopenden muil aan zijn touw rukte, stak hij hem den stok tusschen de geweldige tanden.
En om half twee moesten wij weer present zijn, wilden we geen straf oploopen. Wij waren er dan ook allen op onzen tijd, Bob incluis! Hoe wij den beer plaagden, toen Flip uit was, en hoe de beer wraak nam. De heldendaden van Pieter-neef en van Tip, den veldwachter. Hoe Bob berenleider werd.
»En nu is hij doornat naar huis gegaan, denk ik,» zoo besloot Bob, grinnekend van pret, zijn relaas. »Neen jongens, 't zou me wat waard geweest zijn, als jelui het had kunnen zien, want het was een eenig schouwspel. Ik zal het mijn leven lang niet vergeten. Maar apropos, waar is Pieter-neef?» »Die is er nog niet,» zei ik. »Wij dachten, dat hij gelijk met jou zou komen. Heb-je hem niet gezien?»
Wij hadden den diepsten eerbied voor hem gekregen en achtten hem tot de grootste heldendaden in staat. En heel ver hadden we dat niet mis. Maar Pieter-neef hebben we den volgenden dag geducht uitgelachen, en dat had hij ook wel verdiend. Een Zaterdag, die voor Jan van der Vliet verdrietig begon en prettig eindigde.
Maar o hemel, daar vlogen de duigen van het tonnetje opeens krakend uit elkander, en sprong de beer onder luid gebrom overeind, vlak voor Pieter-neef, die van angst en schrik zijne bezinning geheel kwijt raakte en stokstijf bleef staan. »Ga achteruit! Ga achteruit!» schreeuwden wij hem toe, want wij dachten niet anders of hij zou verscheurd worden. Hij gehoorzaamde werktuiglijk.
Toen sprong hij met reuzenkracht op en krak het touw brak en de beer was los. Dat gaf een ontzettenden schrik onder den jongenstroep. Onder den kreet »De beer is los! De beer is los! De beer is los!» sloegen allen op de vlucht. Neen, allen niet, want Pieter-neef kon niet. Hij stond met den rug tegen den lantaarnpaal en durfde geen voet verzetten. De beer liep brommend om hem heen. En Bob ook niet.
Want meester de Jong was een doodgoed man, die ons veel te zacht behandelde. Als hij wat strenger voor ons geweest was, zouden wij het hem lang zoo lastig niet gemaakt hebben. »Wat zullen we gaan doen?» vroeg Karel Holm, toen Bob, hij en ik 's avonds bij elkander waren. »Meikevers voor Pieter-neef vangen?» vroeg Bob. »Dat is goed. Er vliegen er nog in overvloed. Hoeveel moet hij er hebben?»
Weinig konden wij op dat oogenblik vermoeden, dat diezelfde meikevertjes in Amsterdam zooveel moeite en ontsteltenis zouden veroorzaken, zooals wij later hoorden, dat zij gedaan hadden. Want toen de looper het mandje met zijn levenden inhoud in de beste orde aan het opgegeven adres had afgeleverd, was Pieter-neef niet thuis, omdat het onder schooltijd was.
Woord Van De Dag