United States or Eswatini ? Vote for the TOP Country of the Week !
Drogers is één kluit geleerdheid een man die je als artist heel nuttig kan zijn en Assman en Dr. Operling, hm! hij kuste zijn vingertoppen zijn critici, zooals er maar weinig zijn. Zij behandelen alles wat kunst is. Sculptuur, muziek, tooneel-, schilderkunst, enfin alles en ... zie je, niet ouderwetsch, om den dood niet! Modern vat je?
Mijn speciale vriend Jules Bruin, 'n veelbelovend talent, modelleur, beeldhouwer, Mijnheer Drogers, letterkundige, Mijnheer Coquenard, particulier, Mijnheer Assman, criticus van De Morgenster en de Kunstbode. Dr. Operling recensent van de Dichtwarande zelf ook beroemd door zijn verzen. Aangenaam! zei Bruin. Engeném! Meneer Drogers boog stijfjes het hoofd. Charmé!
Een hartelijke handschudding van den heer Coquenard. Aangenaam kennis te maken! Twee vingers van den criticus raakten even Bruins hand aan. Dr. Operling zei niets, maar hij liet zijn hoofd als een geknakte bloem op zijn gesteven overhemd vallen, even steunend. Daar zijn we nu, zei Capelli, zijn hoed en stok op een stoel leggend: Je hebt toch mijn briefkaart ontvangen, niet waar? Zeker!
Operling na, en toen naar den parapluienkoopman, die hem met een spottend: á l'avantage; monsieur Assmanne, in den deurpost salueerde.
Muller héd iets pérticuliers aén z'n neus maer wét 't wés...? De geleerde heer Drogers haalde de schouders op en trok zijn handschoenen aan. Dr. Operling ontvouwde zijn gekruiste armen, ontrimpelde zijn voorhoofd, keek nog eenmaal met een zucht naar Mullers buste, lachte toen smadelijk in zich zelf en drukte Bruins de hand ten afscheid.
Oui, oui, la ressemblance y est. Weet u watte: makke u 'm een 'oed van klei op die kop en dan een andere neuse, tiens! Wat 'n laffe onzin! bromde Assman. Dr. Operling bleef somber voor zich uitstaren en zei niets.
Dr. Operling schudde, langzaam somber voor zich uit starend, het hoofd en zei niets! Ah! kwam Giovanni. 't Is 'm in 't geheel niet! Dat 's ronduit gesproken, meneer Assman.
Operling keek met gekruiste armen, somber starend, smadelijk glimlachend naar de buste en zei niets. Oh! sans doute, un genie! viel monsieur Coquenard, die zijn ontdekkingstocht door 't atelier gestaakt had, eensklaps in. IJ wasse een kroot genie, un homme admirable, altijdde aan die prak kiseer, veele distrait.
Operling stond achter den stoel met gekruiste armen, somber voor zich uit te staren en zei niets.
Pardon, meneer, zei Bruin, U heeft uw opinie nog niet gezegd: Vind u dat Muller lijkt? Toen opende Dr. Operling zijn mond en sprak: ik heb den man nooit gekend, wel van 'm gelezen en als ik naar zijn gedichten oordeel, kan hij er wel zoo banaal hebben uitgezien. Bonjour! Meneer Assman keek met souvereine minachting Dr.
Woord Van De Dag