United States or Eritrea ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ik dacht dat je niet meer bij mama kwam, zooals ik hier niet meer kwam. Je mama heeft zelf me gevraagd dikwijls bij haar te komen. Met Marie, zoo 's avonds, weet je, om voor te lezen, Heeft mama je dat gevraagd? Natuurlijk, anders was ik nooit gekomen. Heeft mama je dat zelf gevraagd? Dat heeft ze me nooit gezegd. Marie heeft het me eerst gezegd, dat je mama op een visite van mij rekende.
Ik zou wel zin hebben om het luik open te doen. In geen geval! Maar dan kon ik ze met de kolf van mijn geweer op den kop tikken. Dat kunnen wij altijd nog doen. Laat ze kloppen! Hebt gij het gehoord, Sihdi? vroeg Halef. Zullen wij ons met hun kolven laten doodslaan? Neen. Wij zullen die heeren verzoeken van het luik weg te gaan. En gelooft gij werkelijk dat zij dat zullen doen?
"Als ik Bodé Volckers eens mocht noodig hebben, dan heb ik hem dus in mijn macht, ofschoon ik nu nog niet weet, hoe hij mij zou kunnen helpen." Daarna keeren zij behoedzaam naar de Esperanza terug, onopgemerkt en ongehinderd, ofschoon de patrouille-booten op haar post zijn, maar de nacht is zeer donker en zoo worden zij niet gezien.
Terwijl hij daar als verlamd neerzat, zag hij, dat zich iets bewoog tusschen de dennetakken, die op 't ijs waren neergezet om den weg aan te wijzen. En toen hij zag wie het was, die daar liep, werd hij nog véél angstiger, dan hij eerst was. 't Waren geen wolven, die hem te gemoet kwamen, maar een arme, oude vrouw. Ze heette Finn Malin, en placht vaak op paden en wegen rond te zwerven.
"We hebben den toestand, dien de moderne Fransche psychologen het "idée fixe" hebben genoemd, dat op zich zelf bijna onmerkbaar is, daar de patiënt overigens volkomen gezond kan zijn.
Onmogelijk, en dat voor een Franschman en twee Amerikanen!" Op dezen uitval van Michel Ardan antwoordde Barbicane bedaard: »En wat zoudt gij dan wel willen doen?" »Kunnen wij geen baas zijn over de beweging die ons drijft?" »Hoe wilt gij dat?" »Wel," sprak Michel Ardan, »haar wijzigen, haar dwingen om ons te brengen waar wij zijn willen." »Hoe?" »Dat is mijn zaak niet.
Doch wanneer men eenmaal van het strand landwaarts-in wandelde en weldra niets meer dan boomen en struiken om zich heen zag, totdat men in het midden een grootere of kleinere kampong had ontdekt, dan begon men zich te verwonderen over hun betrekkelijke grootte en over het vele, dat daar groeide en over de vele menschen die daar leefden op wat, van de zee uit, niet veel meer dan een verlaten en met wat struiken en klapperboomen begroeid stukje land had geleken.
Wij waren al te zamen 800 man en hadden twee veldkanonnen; een twintigtal jagers te paard waren ons toegevoegd om den postdienst te verrichten. De afdeeling der Hollanders, die te Weelde op den Belgischen bodem had stand gevat, was eene voorwacht van 1,000 man.
De menigte groeit gedurig aan; en zij, die het eerst op den berg geraken, hebben zorg eene plaats te kiezen in de kapel, waar de Eerw. Heer Deken de litanie van O.-L.-Vrouw zal lezen, zoodra de overheden het toppunt bereiken. Dit gedaan zijnde, scharen zich de bijzonderen rondom de arduinen zuil achter de kapel.
Voor onzen automobiel vliegen zwermen vogels op uit de vaalgele Oostmoessonpadi, die armelijk op het veld staat, verdord in de laatste gloeiende weken, waarin niet een enkele bui is gevallen. Verderop gaan pluksters door het veld; zij bewegen langzaam, geluideloos, lusteloos door den geringen oogst. Er staan armelijke huisjes aan den weg, dun van wanden onder een uitgerafeld rieten dak.
Woord Van De Dag