United States or Saint Helena, Ascension, and Tristan da Cunha ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij nam zijn maîtres mee op zijn tochten. Het was een mooie meid, fatsoenlijk, zedig, met goede manieren, nooit een ruw woord en een toewijding!.... Hij daarentegen maakte haar heel ongelukkig. Hij liep altijd de meisjes achterna, behandelde haar slecht en soms deed hij alsof hij jaloersch was. Eens gaf hij haar een steek met een mes. Welnu, hij was haar er nog te liever om.
En wat zou Ierland, het arme Ierland, zijn zonder aardappelen? Moesten bijna twee eeuwen na het bekend worden dezer plant nog dwangmaatregelen genomen worden om haar te verbouwen, thans is hare vrucht over een groot deel van Europa het hoofdvoedsel van millioenen menschen. Doch waarom een boek over de ontdekking van Amerika begonnen met eene korte geschiedenis van den aardappel? Hierom.
Maar hij laat elke uitvoerige schildering achterwege. Op Paaschzondag ziet hij er van af, naar de Sint-Pieterskerk te gaan en geeft er de voorkeur aan "een blaadje te schrijven", waar het kortweg heet: "Nu is ook de heilige week met haar wonderen en moeilijkheden achter den rug; morgen nemen wij nog een zegening in ontvangst en dan wendt zich 't gemoed weer tot een ander leven."
De lange deemoed is de weg naar u, o Volk, moeder der geslachten. In uw wijde mantel bergen de zachte kinderkens nog hun bang gezicht. Uw grote zonen en dochters wenkte gouden gewuif gij ziet hen van u gaan, die schreiende geboren uit uw vrolik vlees dat uw lach als een golf naar de sterren hees! Uw hart is een zoet tabernakel, blauw Als het kleed van de Lieve-Vrouw.
Ik antwoordde haar, dat ik, in afwachting van beter, een betrekking wilde zoeken bij een of andere voorname dame. "Wel foei!" riep mijn vriendin, "hoe kan je aan zoo iets denken! Hoe is het mogelijk, dat je nog geen tegenzin hebt in dienstbaarheid! Ben je het niet moe, om onderworpen te zijn aan den wil van anderen? Hun grillen te verdragen? Een slavenleven te lijden?
Zij legden haar op een baar, en alle zeven zetten zij zich er om heên, en zij schreiden over haar, schreiden drie dagen lang. Toen wilden zij haar begraven; maar zij zag nog zoo frisch, als eene die leeft, en zij had nog mooie roode wangen.
In denzelfden geest spraken ook Barlaimont en Noircarmes, zelfs de woeste Juliaan Romero was den strijd moede en wenschte naar vrede. Het valt nauwelijks te betwijfelen, dat ook de nog onder de wapenen staande Hollanders en Zeeuwen de hand der verzoening met blijdschap zouden hebben aangenomen, indien hun slechts vrijheid van godsdienstoefening was toegestaan.
Doch we gingen steeds nog verder naar het Oosten, zooals ik nu reeds maandenlang dienzelfden kant was uitgegaan. Een hevig gekraak riep mij plotseling uit mijn droomerijen wakker.
Nog een andere werd haar toegezonden, en zij nam die aan, niet als een belooning, maar als een vertroosting, zooals Christiaan met dankbaarheid genoot van de verfrissching, die het kleine boschje hem bood, toen hij den heuvel "Moeilijkheid" beklom .
Ik ben ziek en niet ziek, aarzelde Snepvangers. Dat ken ik!... 't Zal niet blijven duren!... 'k Zal een fleschken schrijven... Alle uren 'n lepel, Mijnheer Doctoor? Ja, Madame, en morgen kom ik nog eens zien... De trap kraakte weer, Madame zei nog wat in den gang en dan sloeg de deur dicht. 't Zal niet blijven duren, paaide zich Snepvangers.
Woord Van De Dag