United States or Greece ? Vote for the TOP Country of the Week !
Doch 't scheen hem beter er niet naar te vragen en hij liep terug naar de werkplaats in gepeins over al wat hij gezien en gehoord had. Oliver, getergd door Noah's plagerijen, valt hem aan en doet hem versteld staan. Toen de proeftijd van een maand om was, werd Oliver formeel als leerjongen aangenomen. De tijd van het jaar was toen juist flink ongezond.
»Wat denk je van de oude dames?« vroeg Fagin. »Der is heel wat geld te maken door hun tasschen en zakken te gappen en de hoek om te hollen.« »Gillen ze niet verschrikkelijk en krabben ze soms niet?« vroeg Noah hoofdschuddend. »Ik geloof niet, dat dat iets voor mij is. Is er niets anders te vinden?« »Wacht!« zei Fagin met zijn hand op Noah's knie. »De kuikens!« »Wat's dat?« vroeg Mr. Claypole.
Een oogenblik later verscheen juffrouw Sowerberry en nadat Noah's voorspelling, dat Oliver »er van langs zou krijgen« in vervulling was gegaan, volgde deze het bedoelde jongmensch naar beneden om te ontbijten. »Kom bij 't vuur zitten, Noah,« zei Charlotte, »ik heb een lekker stukje spek van 't ontbijt van den baas voor je achter gehouden.
»We hebben in Londen zooveel stof niet,« antwoordde Fagin en wees van Noah's schoenen naar die van Charlotte en toen naar de twee pakken. »U bent 'n snuggere kerel,« zei Noah. »Ha! ha! heb je 't gehoord Charlotte?« »Ja, mijn waarde heer, in de stad moet je uitgeslapen zijn,« antwoordde de Jood en liet zijn stem tot vertrouwelijk gefluister dalen; »dat is de waarheid.«
Misschien was Noah's hart gerust na deze verzekering, maar zijn lichaam was 't zeker niet; hij schuifelde heen en weer en wrong zich in allerlei zonderlinge houdingen, terwijl hij zijn nieuwen vriend intusschen met vrees en argwaan opnam.
Noah's roode neus werd nog rooder van boosheid en hij stak den weg over alsof hij aanstalten maakte, zijn bedreiging ten uitvoer te brengen; de vrouw stond zonder eenige verdere opmerking op en zwoegde weer naast hem voort. »Waar denk je vannacht te blijven, Noah?« vroeg ze, nadat zij een paar honderd yards voort waren geloopen.
Oliver is gek geworden! Char-lotte!« Noah's kreten werden beantwoord door een luiden schreeuw van Charlotte en een nog luideren van juffrouw Sowerberry; de eerste vloog door een zijdeur de keuken in, terwijl de laatste op de trap bleef staan, tot zij er zeker van was zonder levensgevaar naar beneden te kunnen komen.
»Dat zou niet best kunnen,« zei Fagin hoofdschuddend. »Waarom stuur je dezen nieuwen jongen niet?« vroeg Bates en legde zijn hand op Noah's arm. »Niemand kent hem.« »Nou, als hij er niet op tegen heeft « merkte Fagin op. »Op tegen heeft,« viel Charley in. »Wat zou hij er op tegen kunnen hebben?« »Niks, je hebt gelijk,« zei Fagin, terwijl hij zich tot Mr. Bolter wendde, »niets.«
»Wat voor afdeeling heeft hij, Fagin?« vroeg jongeheer Bates en bekeek Noah's slappe figuur met onverholen afkeer. »Der vandoor gaan als er iets verkeerds is en alles mee opeten en drinken als alles goed gaat; is dat zijn vak?« »'t Gaat jou niet an,« gaf Mr. Bolter terug, »jij kan wel een beetje minder brutaal zijn tegen je superieuren, jongetje, of 't zal je slecht vergaan.«
Woord Van De Dag