United States or Saint Helena, Ascension, and Tristan da Cunha ? Vote for the TOP Country of the Week !


Ziek was hij niet meer, dat bleek, en hij had met zijn gezondheid ook zijn vroegere lenigheid teruggekregen. Klaarblijkelijk wilde hij de medaille weggrissen, maar Khamis sprong hem in den weg en greep hem vast. "Li-Mai!... Ngala!... Ngala!" schreeuwde het kleine wezen.

Drie weken lang hadden de gevangenen in Ngala geen enkele gelegenheid gehad om hunnen tocht dwars door het groote woud in de richting van de Oebanghi te hervatten. Zij werden goed bewaakt en waren binnen de onoverschrijdbare grenzen van dit dorp besloten, zoodat van ontvluchten geen sprake kon zijn. Nu was het volkomen waar, dat bijvoorbeeld John Cort hier niet om treurde.

De inlandsche bediende was ongetwijfeld gevlucht, want als deze ook naar Ngala gebracht was, hadden John Cort en zijne makkers hem moeten zien, en zeer zeker zou hij anders vandaag ook wel in den koninklijken stoet verschenen zijn, misschien wel als Eerste Minister. In elk geval hadden de Wagdies dokter Johausen niet slechter behandeld dan Khamis en zijn reisgenooten.

Max Huber, die zóó verlangd had naar het vreemde en onverwachte, had er reeds genoeg van en hij verheelde zijn ongeduld en verlangen om in Libreville terug te zijn, niet. Ook Khamis, die op de dorpsbewoners als een laag staand ras, ja als een soort dieren, bleef neerzien, was zeer verlangend om Ngala te kunnen verlaten en wat hij doen kon om hiertoe te geraken, zou hij niet nalaten.

Zoo ging de kano weder naar het midden der rivier, terwijl Lo-Mai en zijn zoontje aan den oever bleven staan, en wederzijds wuifde men elkander tot afscheid toe. Op den 21sten April werd de stroom sterker en bleek het dus, dat men de Oebanghi naderde; naar schatting waren driehonderd Kilometer sedert het vertrek uit Ngala afgelegd.

Na een lange wandeling kwamen Max Huber en John Cort op het voornaamste "plein" van Ngala, dat door den uitersten boomenrand in het Westen begrensd werd en waar in dicht lommer de woning van den vorst stond.

De dokter gaf geen antwoord... Zou hij het niet begrepen hebben? Zou hij zijn eigen taal vergeten zijn, nu hij drie jaren te midden der Wagdies gewoond had? "Verstaat u mij?" hernam John Cort. "Wij zijn vreemden, die hier naar Ngala gevoerd zijn." Nog geen antwoord. Thans kwam Max Huber nader en schudde den Koning tamelijk oneerbiedig heen en weer.

"O, die zijn zeer goed voor mij, wat ik straks hier gebracht heb, kreeg ik van hen." "En hoe heet dit dorp in de boomen?" "Ngala." "Heeft het een opperhoofd?" "Ja." "Hebt gij dien gezien?" "Neen, maar ik heb gehoord, dat hij Mselo-Tala-Tala heet." "Dat zijn woorden uit een inlandsche taal", zei Khamis eensklaps. "En wat beteekenen die?" "Vader Spiegel", antwoordde de voorlooper.