United States or Sudan ? Vote for the TOP Country of the Week !
.... Lize boog zich over haar tafeltje, legde stil 'n briefje naast haar neer; ze keek verbaasd: van Hoefman;.... die jongen had z'n "jour" vandaag.... onherkenbaar van levendigheid.... Stil las ze onder haar hand: "Weet je, dat Van Neerwinden vanmiddag om vier uur uitslag heeft? Ga-je er misschien heen?" Ze scheurde 'n blaadje uit haar cahier, pende dadelijk terug: "Zullen we samen gaan?
Gerard knikte: "Kwam Van Neerwinden veel bij je?" "Nee; hij is zoowat de eenige, die nooit op deze kamer geweest is." "Zoo... Weet je wat, je moest ook even aan Frieda schrijven; die wéét misschien wel 'n kamer. Ik ga dan zelf met 't briefje naar haar toe." "O, wat ben ik toch blij, dat jij gekomen bent. Ik was zoo wanhopig, alleen tusschen al die vijandige menschen."
Ik zie door de vormen van je gezicht heen." "Het is zoo vreemd, zoo nieuw. Ik had nog nooit aan zoo iets gedacht...." Else ging rond. "Ik hoop, dat ik goed aan al jullie speciale smaken heb gedacht.... Rolands slap en Gerard veel melk, en Frieda geen suiker.... Zoo. Waar blijft Neerwinden toch met z'n city-bag? Wil hij zelf 't lekkers opeten?" "Hè, menschen," zuchtte Coba diep.
Naast hem zat de donkere, kleine Rolands, met z'n glanzend gezichtje, stil en ernstig, als 'n oostersch afgodsbeeldje, en aan z'n anderen kant was 'n stoel open voor Van Neerwinden, die ab-actis was, in 't bezit van alle reliquieën en kostbaarheden van het dispuut.
We hebben 't er nog niet met Herderts over gehad, want eerst moet jij zeggen, of je zou willen en dan moeten we onderzoeken, of we genoeg stemmen kunnen krijgen; Beerenstijn is natuurlijk tegen, maar dat hindert niet, als hij de eenige is." "Zou ik dan quaestor worden.... of hoe heet 't vrouwelijk: quaestrix?.... Ik zou natuurlijk dolgraag willen, Neerwinden, en Han zal het zoo leuk vinden...."
"Ja; want jij niet, hè?" en Else keek haar even onderzoekend aan. Toen, schijnbaar zonder verband, vroeg ze: "En hoe gaat het met Van Neerwinden tegenwoordig?" "O, ik geloof, dat die hard werkt," antwoordde Go zacht, "hij had wel al klaar kunnen zijn, maar hij is nu al lang weg; doet 'n groote studiereis.... En Rolands is doctorandus. Spreek-je Francis wel in Den Haag?"
"Van Neerwinden was er... om Else," voegde ze er haastig bij, zelf niet begrijpend, waarom dit politieke uitvluchtje volgde; mocht hij 't niet weten? Ze gaf zich geen rekenschap van de onrust, die haar snel verder praten deed: "We hebben den heelen dag de kleintjes van de juffrouw bij ons gehad; ze heeft 'n kindje gekregen."
Daar werd gebeld. "Nu moeten we even samen open doen, Joostje. Dat kan toch tante Else nog niet zijn," en met 't kind om den hals ging ze weer naar de deur: dien heelen dag had ze al als bellemeisje dienst gedaan. Juffrouw, is juffrouw Gerzon.... god, Go, ben jij 't?" En Eduard van Neerwinden keek haar vol verbazing in 't blozende gezicht, en dan naar 't kind, dat zich stevig aan haar vastklemde.
"Ja, schunnig ziet-ie er altijd uit. Maar nooit college loopen, is toch geen manier." "Nee; maar vertel verder; ik vind 't zoo leuk.... vertel ook over de andere menschen van 't dispuut. Wie is de aardigste?" "Hij," zei Gerard en wees op Hans; Go had gehoopt het gesprek zoo op Van Neerwinden te brengen; maar de geprezene had zich al weer in Poe verdiept, en stoorde zich niet aan den lof.
Ze voelde naar den brief, dien ze van 'm had, bij zich droeg, steeds in haar blouse; die haar eigenlijk 'n beetje teleurgesteld had, omdat hij niet de bizondere charme had, welke elk van z'n gesproken woorden zoo heerlijk maakte; maar er stond toch in, dat hij hoopte haar gauw weer te zien, en t.t. Eduard van Neerwinden; was hij dat wezenlijk? Had hij 't ditmaal gemeend?
Woord Van De Dag