United States or Canada ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zij had haar nachtjapon tot aan de knieën opgetrokken, mijmerende, dat die lichaamsbouw, met die blanke huid, onder haar witte goed nu zoo doorging in de hoogte, tot haar middel, tot haar borst, tot haar hoofd en daar eindigde en dat zij dat nu was, zij. Zij had even met haar eene voet een tikje tegen het andere been gegeven. Zij was verwonderd èn aan den voet èn aan het been te voelen.
Ook was Wronsky haar nooit zeer bevallen, zij hield hem voor zeer trotsch en kon aan hem volstrekt niets vinden, waarop hij trotsch kon zijn, tenzij op zijn rijkdom. Toch imponeerde hij haar hier in zijn huis meer dan anders en van dit gevoel kon zij zich niet losmaken. Zij had tegenover hem hetzelfde gevoel als tegenover het kamermeisje om haar uitgestukte nachtjapon.
De deur kwam langzaam open.... "God!... Neeltje!..." "Och, juffrouw," zei 't bleeke meisje, angstig fluisterend, ze was in haar nachtjapon, en op kousen, de gelige haren samengedraaid tot korte vlechtjes "wat gaat u doen?... U gaat u toch niet.... Och God! ik ben zoo bang ... Ik heb er den heelen nacht niet van kunnen slapen.... U zag er zoo vreeselijk slecht uit, gisterenavond...."
Men hoorde een onophoudelijk gedagger van voeten over het tapijt van de slaapkamer. Een vreemd pakkende apotheeklucht voer door de gangen en langs de trap. Francine, bleek en ontsteld, liep in nachtjapon de eetzaal binnen en viel weenend op de borst van Ernest. Mariëtte stond in het deurgat en deed verlegen teeken dat ze juffrouw Francine niet langer bij haar had kunnen houden.
Die nachtjapon zal wel een beetje te lang zijn. Kijk, heb ik geen mooie voor u uitgezocht? Dat is allemaal echt Fransch borduursel." Elsje voelde niet heel veel belangstelling voor het "echt Fransche borduursel", maar Keetje's vriendelijkheid deed haar toch goed en met een half ingehouden snik vroeg ze: "Woont jouw moeder ook buiten?" "Neen, hier in de stad.
Marie stond rechts van het breede ledikant, aan den deurkant, Jozef stond links, in het doorgangetje, tusschen het ledikant en het behangsel. Zij hielpen Mathilde, schikten het beddegoed, deden haar nachtjapon goed, werkten met de kompressen.
Haar roomgele nachtjapon bleekte roerloos op tegen de gulden verve van de met lichten kant overwalmde sargie. Ze kwam nu, zwaar-tredend op hem af, vatte zijn arm, wilde hem dwingen op te kijken. Haar boezem zwol sterk en vlug. Nee, zei ze, nee, Ernest, dat meent ge niet! .... Waarom zou ik het niet meenen? Het is toch de waarheid. Hij snauwde haar toe, om er gauw van af te zijn.
Als ik maar bewijzen kan, dat hij dood is, en dat ik daartoe het mijne heb bijgedragen, ben ik zoo zeker van de premie als mijn nachtjapon. Voor het oogenblik heb ik genoeg gesproken, en ga een poosje slapen. Wekt mij zoodra het tijd is." Hij stond op, om een afgelegen donker plekje te zoeken. De anderen echter dachten aan geen slaap.
Mevrouw Sörge staat binnen de plooien van haar wit nachtjapon, kijkt blij-glimlachend rond, en juist opent Mariëtte de deur. Morgen, mevrouw! Heeft Mevrouw goed gerust? Mevrouw luistert niet.
Van Dril raakte op voor hem onbegrijpelijke wijze een nijptang kwijt, de loodgieter een soldeerbout, de timmerman een hamer en een zaag, en vele huismoeders vermisten verschillende kleedingstukken. Van de een waren kousen zoek, van een ander een hemd, van een derde een nachtjapon, en zoo verder. Toch dacht men eerst niet aan diefstal.
Woord Van De Dag