United States or Mali ? Vote for the TOP Country of the Week !
Stond een voornaam inboorling op het punt van sterven, dan droeg men hem vaak naar de woning van den Kazike, en wanneer deze dan den lijder eene hooge eer wilde bewijzen, gaf hij vergunning hem te worgen. Andere lieden, die den dood nabij waren, gaf men brood en water aan het hoofdeinde en verliet hen dan, om hen in eenzaamheid te laten sterven. Werkzaam waren de inboorlingen geen van allen.
De kleine akkers en tuintjes nabij het dorp leveren peper, groenten en enkele vruchten op. Door een deel van den in den zomer gevangen visch te drogen, voorzien zij zich van den noodigen wintervoorraad, als de zee te hoog staat om uit visschen te gaan. Wat zij voor zichzelven niet noodig hebben, verkoopen zij, en met het daarvoor ontvangen geld koopen zij een weinig thee, sandelhout en opium.
Bovendien: aan het hoofd van een zegevierend leger Frankrijk binnen stormen, de operaties van maarschalken en diplomaten van nabij doorzien, voortdringen tot het brandpunt der omwenteling, al deze zeldzame ervaringen zouden zijn zelfopvoeding voltooien: hij mocht ze zich niet laten ontgaan.
Geurt had het snijdend geluid zeer wel gehoord, en 't was hem door de ziel gegaan. Reeds verscheidene malen had hij zich tot nabij Ritters woning begeven, doch telkens ook was hij teruggekeerd, dewijl de moed hem ontbrak om den man onder de oogen te treden.
Vele adellijke families, die vreezen zouden, onbescheiden te zijn, als zij zich te dicht in de buurt der koninklijke bezoekers gingen vestigen, gedachtig aan den wijzen raad van Francisco de Rojas aan alle hovelingen: "Het vuur, dat op een afstand verwarmt, brandt van nabij," komen des zomers naar Segovia, waar zij gelegenheid vinden, hunne Majesteiten althans van uit de verte, te huldigen.
Met een zeker gevoel van vreugd dacht hij er aan, dat dit het minste dat dit een boetedoening was; dat hij anders wegens zijn goddelooze onverschilligheid voor zijn vader, en wel voor zulk een vader, later zeker gestraft zou geworden zijn; dat het niet rechtvaardig was, zoo zijn vader alles en hij niets had geleden; wat waren overigens zijn werkzaamheden en ontberingen bij het heldenleven van den kolonel vergeleken? en eindelijk dat de eenige manier om zijn vader meer nabij te komen en te gelijken was, moedig tegen de behoefte te zijn, evenals zijn vader moedig tegen den vijand was geweest, en dat de kolonel zoo iets ongetwijfeld bedoeld had met de woorden: "hij zal dit waardig zijn."
Hij zakte in zijn leunstoel achterover, met half open mond en even dichte oogen, alsof hij een beroerte nabij was. Wat zijn het? vroeg de zoon, die zich nog betrekkelijk goed hield. Wat belieft er u, meneer? vroeg de verwilderde meid, niet begrijpend wat de zoon bedoelde. Wel, wat of 't zijn: officieren of simpelen? herhaalde hij ongeduldig.
Het was in de laatste dagen van September 183*, op een zeer vroegen morgen, voordat do zon nog op was, dat de kleine deur van een der boven beschreven stulpjes aan den duinkant nabij Schoorl openging, en zich een jonge man op den drempel vertoonde, die met oplettendheid lucht en windstreek in beschouwing nam.
Ach, waarom mocht deze volschoone bloem, wier gelijke de wereld wellicht nooit aanschouwde, maar zoo kort bloeien? Was dit ideaal, toch met zoo aangrijpenden, zoo tragischen ernst, door zulke mannen en vele anderen, in kracht en genie hun nabij komende, geloofd en nagejaagd, niets dan een ijdel droombeeld?
"Ik ben Xerxes, de groote koning, de koning der koningen, de koning van de volkrijke landen, de koning der aarde, die heerscht van verre en nabij. Ik ben de zoon van Darius, den koning uit het huis der Achemeniden."
Woord Van De Dag