United States or Cambodia ? Vote for the TOP Country of the Week !


.... Wat had hij vaak zitten soezen zoo in een klein landstadje, een hoop verdwaalde huizen in een woestenij van zand, moê van den langen zomerdag, met gesloten oogen, als de avond komend was met loome schemering. Dan was de vlaktewind langs zijn hoofd en handen waaiend gegaan, de straat inwalmend, zwoel als heete lucht weggewolkt van veel vèr en groot vuur, zwaar van een opkomend onweêr maar niet te zien, broeiend en somber als vooruitgeadem van een naderende katastrofe; terwijl het treurde almaar binnen in hem, dat niemand, ook geen vriend, ooit 't leed van een ziel proeven zal als die ziel zelve; terwijl het duister snel viel, tot de slaap in den zwarten nacht zijn hoofd kwam omhuiven, en hij als een moegeweend kind, beweldadigd tegen den muur ingedruild was. Met een tik op den schouder was de waard hem komen wekken, die vroeg sloot om het angstige weêr, en kreunend was hij ontwaakt, n

Maar Papa, moe van al zijn dollar-gepraat-en-geluk, strekte zich alweer op een leunstoel lang uit en Violet begon aan haar oogjes te wrijven en zich, lichtzeurderig, tegen haar grootmoeder aan te vleien. 't Werd tijd voor mij om heen te gaan en langzaam stond ik op. Het moment van afscheidnemen was telkens als een geweldige en angstwekkende gebeurtenis voor mij.

Hij was noch gretig, noch gejaagd, hij was moe, moe.... En toch verwachte hij geen rust. De danszaal van de Hoogstraat was schitterend van licht. Het licht schetterde uit de vier kristallen kroonluchters en smeet uiteen in de groote spiegels der wanden of over het goud van de ramen, de deurlijsten, de pilaren, de zoldering. Het goud blonk voornaam.

Het was dus een unicum, voor mijn ouders een groot geldelijk offer, en toen ik den eersten zondagmorgen den besten in het nieuwe pak uitging, liep Moeder mee tot aan de winkeldeur, tot op de stoep. »Zal je er goed op passen, Jan?" »Ja Moe!" »Zal je er erg voorzichtig mee zijn?" »Ja Moe!"

Toen raakte zij weer in gepeins verdiept, sloot de oogen en gaapte dat het een aard had. "Hoe kom ik zóó moe! En wat duurt die rit toch lang!" riep zij ongeduldig. Maar eindelijk was zij waar ze wezen moest.

Zij, die Johannes den Dooper droegen, werden moe van 't wachten, zetten zich op hun hurken, en vonden 't goed hem op den grond te zetten. "De politie zal aanmerking maken," zei er een. "En in de sakristie dan? Daar laten ze 'm in een hoek tusschen de spinnewebben!..." En Sint Jan, eenmaal op den grond, werd nu geheel een man van 't volk.

Als het arme meisje naar het bosch gegaan is om te sterven, dan is dat niet omdat zij de honden op haar afgejaagd hebben dat hebben zij nooit gedaan, maar omdat Gösta Berling voor acht dagen met gravin Elisabeth getrouwd is. Maar wat baat het met deze razende menschen te spreken? Zij zijn moe, zij zijn hongerig; de wraak hitst hen op; de roofzucht verlokt hen.

Waar zou hij haar nu weer ontmoeten en wanneer?.... Hij was moe, warm-doezig en suf, hij kon niet goed doordenken over zijn plannen, hij voelde zich erg leeg en onvoldaan en lusteloos.... Lang zat hij te soezen, half-slapend.

Hij deed ze zingen over de luisterende oogen van dat roezemoezend gepeupel en ze brachten, tegelijk met vuur en zoetigheid, de mare van de ganschelijke vrijheid, die in aantocht was. Hij sprak lang en scheen niet moe te kunnen worden. Wild gejuich en dof gestamp van voeten begroetten iederen raken zet van de redevoering.

Zij stonden daar even als verdwaald: geen van allen wist nog waar naartoe; zij vonden er niets beters op dan met denzelfden tram naar de stad terug te rijden, en daar opnieuw te blijven slenteren en hangen, en nog eens wat te eten en te drinken, en nog eens in en uit de winkels en bazars te loopen, tot het eindelijk tijd werd om den trein huiswaarts te nemen. Zij waren moe en beu.