United States or Antigua and Barbuda ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ik zou nooit gelukkig met hem hebben kunnen zijn, nadat ik dit alles had vernomen, zooals vroeger of later had moeten gebeuren. Ik zou geen vertrouwen, geen achting hebben kunnen gevoelen. Niets zou dit voor mijn gevoel hebben kunnen uitwisschen." "Dat weet ik, dat weet ik, riep hare moeder. "Gelukkig met een losbandigen man?
De mannen zijn meestal zeer leelijk, vooral wanneer zij europeesche kleeding dragen; dan zien ze er, zelfs als ze door de beste kleermakers bediend worden, meestal net zoo uit als een boerenzoon, die in de stad paradeert met een mooi nieuw pak, dat hem niet heelemaal past. Eindelijk zocht ik mijn hôtel op de kade en kwam daar in een gansch andere wereld.
Hebt ge aldus mijn Gebiedster dan gevonden En medelij gevraagd, Spreek dan tot haar met zoete stem deez' woorden; "Meestres, hij die mij tot u heeft gezonden, Wenscht, zoo het u behaagt, Dat ge uit mijn mond zijn verontschuldging hoorde.
Terwijl op Martinique en Guadeloupe de cacaoboom slechts in enkele streken met goed gevolg wordt gekweekt, waar alle voorwaarden, tot zijn ontwikkeling vereischt, vervuld zijn, schijnen in Trinidad de omstandigheden, die den groei dezer plant bevorderen, bijzonder gunstig; want ik zag op mijn tochten hoe het eene woud het andere opvolgde, en het geheele land scheen mij ten slotte één groote cacaoplantage toe.
De groote verlegenheid waarin ik mij bevind kan niet lang duren: binnen acht dagen zal mijn besluit genomen zijn".... Maar ook nadat hij haar had geschreven: "mijn besluit is genomen, ge begrijpt wel dat gij overwonnen hebt," bleef hij naar eigen getuigenis "door een toestand van innerlijke krisis gekweld."
"En de vierde?" vroeg Geis, toe Sander ophiel met vertelle. "De vierde," zei Sander teugens hem, "dat was jou vader, Gijsmaat." "Dat liegje," zei Geis; "mijn vaader is op 't Karthoiser kerkhof begrave." Met klapte men allemaal in de hande, dattet zoo daaverde, en gawen Sander de weddinkschap gewonne.
Ik wilde hen wreken, en ik deed het eenmaal; ik wilde dien bodem, bezaaid met de beenderen zijner telgen, gelukkig zien, en vroeg aan God den dood zijner beulen, maar hij aanhoorde mij niet. Moede van klagen, aanriep ik u door de tooverkracht van Katelijne, en wij vallen u te voet, mijn bevende gezellinne en ik, om u te bidden dit rampzalige land te verlossen.
Zijn gezicht echter was zóó ontdaan, dat ik, hoewel ik anders nooit om mijn woorden verlegen ben, nu niet spreken kon. Hij duwde mij haastig dit briefje in de hand en verdween". Félicia overhandigde daarop hare meesteres mijn brief, dien zij aannam als om zich er mee te vermaken en hem las. Daarop werd ze eenige oogenblikken stil.
Do opgewondenheid van het paard had zich aan hem medegedeeld; hij voelde het bloed naar het hart stroomen en had wel als het paard willen trappelen en luide zijn geestdrift te kennen geven. "Nu, ik vestig op haar al mijn hoop," zeide hij tot den Engelschman. "Alzoo om half zeven op het terrein." "Alles zal in orde zijn," antwoordde deze. "Maar waar rijdt u nu heen, mylord?"
"O, word, als 't u belieft, niet knap, Lord Atleigh, och neen, of ik wil niets meer met u te doen hebben. Knapheid is goed en wel, maar 't is niet alles. Ja, ik wil wel met u dansen, maar bedaard, en, ronduit gezegd, ben ik bang in die volte mijn kanten garneersel te scheuren.
Woord Van De Dag