United States or Cabo Verde ? Vote for the TOP Country of the Week !
Het briefje, dat ik hierbij insluit, is van Miekie. Ik vond het op den lessenaar. Miekie had natuurlijk geen postzegel, daarom heb ik het briefje maar in het couvert gedaan en aan jullie verzonden. Dat zij gisteren iets in haar schild voerde, was duidelijk. Zij bleef voortdurend bij mij zitten, terwijl ik zat te schrijven.
Later kwam Jaap nog weer bij mij met allerlei mooie praatjes, maar ik deed, alsof ik sliep en toen ging hij gauw weer weg. "O, die oom Karel," lachte Dolf, "wat kan die toch aardige...." "Nu, wat kan oom Karel?" vroeg vader plagend. "Neen, neen," zei Dolf. "Ik bedoel, wat kan Miekie toch aardige brieven schrijven." "Alsof Julia 't niet zoo kan," lachte Ma.
Ma troostte hem met een stukje hondekaak en een hompje kaas. Na 't ontbijt zijn ma en ik een flinke wandeling met Bruno gaan doen. Ma wilde Miekie, geloof ik, ook wel mee hebben, omdat ze het zoo stil vond zonder haar ventjes, maar dat ging natuurlijk niet. Toen we den hoek van de straat omsloegen, kwamen we Pollo tegen. Dat was een vroolijke ontmoeting tusschen Bruun en hem.
"Of heeft Bruun een nieuwen halsband gekregen," raadde Bob. "Of, of," zei Leni, "heeft Miekie jonge poesjes gekregen." "Ik wou, dat 't al morgen was," zuchtte Hans. "Ik kan bijna zoolang niet wachten," zei Bobbie. "Nu kan ik door twee dingen bijna niet in slaap komen vanavond.
"Ja en als jullie dan heerlijk bij je Maatje zit en bij Miekie, Bruun en Jaap, dan zitten wij helaas weer op school," zei Dolf zuchtend. "Maar nu kunnen we nog zingen," zei Door en met een potlood de maat slaande, begon ze: "'t Is vacantie, nog vacantie. Hoera vacantie boven." En allen vielen mee in: "En ieder, die 't niet zingen wil, Die moet er aan gelooven."
Na eerst op mijn schouder en toen op een paar boeken gezeten te hebben, ging ze op een blaadje postpapier zitten. Als ik haar zei: "maar, Miekie, postpapier is er toch niet om op te zitten," dan knipte ze een paar keer met haar groene oogjes en keek het raam uit, alsof ze 't onschuldigste poesje van de wereld was." "Precies zooals Julia doen kan," zei Door.
"Misschien wel, maar Bruun is een groote, sterke hond en heeft natuurlijk een sterk gebit." "Kom maar terug naar je zoo zéér verlangende Miekie," las Nel. "Prachtig, moes, wat zou die verandering toch kunnen zijn?" vroegen Nel en Leni. "Dat zul je morgen wel hooren," lachte ma. "Misschien heeft vader kuikentjes gekocht," zei Hans, die aan zijn ei in den koffer dacht.
"Na dit kikker-avontuur waren onze wandelgenootjes kalm en gehoorzaam. En hoe Miekie het maakt? Ik geloof, dat ze vast van plan is jullie een briefje te schrijven en ze mij de kunst nu wil afzien. Viermaal heb ik haar al van dit velletje postpapier afgezet, maar telkens komt zij weer terug, zoodat ik haar nu maar laat zitten.
Bruno's snuit heb ik in mijn hand genomen en Miekies zacht pootje even gedrukt. Jelui weet niet, hoe stil ma, Bruno, Miekie en ik het vinden, nu onze kaboutertjes er niet zijn. Bruno zat gisterenmorgen voor jullie slaapkamertje geduldig te wachten. Ma en ik lieten hem stil begaan. Wij wilden eens zien, wat hij zou doen. Na een tijd rustig gewacht te hebben, begon hij zacht te janken.
Woord Van De Dag