United States or Caribbean Netherlands ? Vote for the TOP Country of the Week !
»Mama, vraagt ge?" »Ja, Zermah, wanneer zullen wij die weerzien?" »Weldra," antwoordde de mestiesche aarzelend. »Weldra?" vroeg het kind met nadruk. »Ja, weldra... misschien heden nog... Ja lieve... Ik hoop dat wij heden verre zullen zijn..." »En die mannen, die ik hedennacht gezien heb?..." »Hebt ge die mannen goed bekeken, Dy?" vroeg Zermah. »Ja... maar o! wat was ik bang voor hen!"
»Komen zij van den kant van Jacksonville, Zermah?" vroeg James Burbank. »Voorzeker, master James." »Laten wij dan onzen intrek in Castle-House nemen," sprak James Burbank. »En wat zal ik doen, meester?" vroeg de mestiesche. »Gij, gij moogt het heerenhuis onder geen voorwendsel meer verlaten, Zermah. Hebt gij verstaan?" »Ja, meester."
Zermah was zes jaar later op het toppunt harer schoonheid als mestiesche vrouw. Zij bezat eene geestkrachtvolle geaardheid, daarenboven een hart, dat geheel aan hare meesters gewijd was. Zij was meer dan eens in de gelegenheid geweest, en zou in het vervolg ook nog in de gelegenheid komen, om hun hare dankbare toewijding te bewijzen en te toonen.
Ook heerscht er op de markten eene voortdurende beweging, een verward geschreeuw zonder naam, samengesteld uit de kreten der mestiesche dragers, het geluid der trommels en hoorns, het gehinnik der muilezels, het gebalk der ezels, het gezang der vrouwen, het gehuil der kinderen en de rottingslagen van den Jemadar , die de maat slaat bij deze herderssymphonie.
Beneden in de hal trachtten James Burbank en zijne vrienden tot overeenstemming te geraken, omtrent hetgeen verricht moest worden, om de kleine Dy op het spoor te komen en haar met Zermah uit de handen van Texar te verlossen. Ongetwijfeld zou de getrouwe en verknochte mestiesche vrouw alles beproeven om het kind te verdedigen! Daartoe zou zij zelfs haar leven veil hebben!
Hij gevoelde zich zeer bewogen met het lot der arme mestiesche vrouw, die tevergeefs bad en smeekte, dat men haar toch niet van haren echtgenoot zoude scheiden. James Burbank had juist eene min voor zijn dochtertje noodig.
»Neen," antwoordde een der Texars. »Waarom niet?" »Omdat het kind geene zorgen zullen ontbreken." »Hoe zoo? Verklaar u nader." »Wel, ik zal gemakkelijk eene Indiaansche vinden, die de mestiesche wel zal vervangen." »Het zij zoo. Waar het vooral op aan komt, is, dat wij niets meer van Zermah te duchten hebben." »Juist." »Welnu, wat er ook gebeure, zij zal weldra den laatsten snik gegeven hebben."
»Ieder onzer kan dus voortaan over zijn eigen persoon beschikken," ging Zermah voort. »Ja!... Ja!..." joelde de menigte. »Ieder onzer kan dus de plantage verlaten, als hij dat wil. Hij is vrij en mag dus vrij handelen, zooals hem dat door zijn belang ingegeven wordt," vervolgde de mestiesche. »Ja!... Ja!..." jubelden de negers en negerinnen.
Gelukkig dat de mestiesche vrouw en het kind, welke op den grond uitgestrekt lagen, door die sporen, welke boven hunne hoofden uit de paddestoelen losbarstten, niet bereikt werden. Toch zou Zermah onmogelijk Texar hebben kunnen ontkomen. De lucht toch werd, nadat de laatste losbarsting een korte poos geleden geschied was, weder inadembaar.
»Gij ziet het, Zermah," antwoordde James Burbank, terwijl hij op het noodlottige papier wees. »Kom hier en lees!" »De vrijheid voor dien prijs!" vervolgde de mestiesche vrouw vertoornd en opgewonden. »Neen, dat nooit! Ik weiger de vrijheid. En daar het gemis mijner vrijheid noodig is, om bij u, waarde meester, te mogen blijven, wil ik liever weer slavin worden!"
Woord Van De Dag