United States or Azerbaijan ? Vote for the TOP Country of the Week !
Nou, terwijl de wind langs de hoeken van 't huis gier-suisde, voelden ze 'n vreemden drang bij mekaar te kruipen. "Zal 'k 't vader gaan vrage?" "Natuurlijk", zei Essie. "En mag Joozep meekomme?" "Nou nee! Mot Joozep dan niet ete, nar van 'n meid!", schreeuwde Suikerpeer. De kamer pufte van 't rumoer. Esther, Meijer, Jaantje, Flippie en Bekkie, de kindren, praatten en kibbelden.
Allons, we moeten vooruit! Mijnheer Meijer, s'il vous plait." Mijnheer Meijer Jr., de oudste zoon van den heer Meijer, die als notabele van 't dorp reeds een paar malen genoemd werd, de heer Meijer Jr., die behalve de aanvoerders der beide secties, Nº. één was, en aan een breed oranjelint een koperen hoorn droeg, zette het instrument aan den mond en blies het signaal voor den aftocht.
Precies te elf ure kwam er door de zorg van Baptiste Meijer eene elegante barouchette voor, waarin Frits plaats nam naast zijn Engelschen vriend. Monsieur Pierrotain-Cham liet hen heentrekken, na een hartelijk afscheid en wuifde hen toe met zijn hoed zoolang zijn oog ze kon zien. Het wordt hoog tijd voor ons eens om te zien naar den heer Verburg en zijne dochter.
Meijer hield de einden tezaam. Maar het touwtje brak af. "'k Sel me veter geve", zei Meijer, zoekend achter de benglende lip van z'n schoen. Saartje was vlugger, scheurde een band van haar broek bij de knie en Jan, straf knippend met d'oogen, trok tot het hield. Hoofdjes dicht op elkaar, leien ze weer over het gat, waar de stankbellen barstten als oprispende boeren.
"Wáar mot 'k kijke?" "Nou bij óns", zei Saartje, meeloopend naar de holte der deur en mede opkijkend naar het kopergeglim in het donker. "Hallef ses", las Meijer... "net twéé minnute d'r voor." "Hallef zes?", knikte de blinde: "... speule jullie maar vort"... Zachjes inschuifden de voeten de kamer, naar de koperen kachel waar water op ruisde.
Van Lennep's romans blijven leven, zoo goed als die van Walter Scott, en worden herhaaldelijk herdrukt, gelijk ook deze steeds opnieuw worden uitgegeven. "De Pleegzoon" verscheen in 1829 en zag sedert dat jaar tot heden met al zijne opvolgers, telkens in nieuwen vorm het licht. Eerst toen ik met mijne Legenden wat naam gemaakt had, wou P. Meijer Warnars er zich wel over ontfermen.
Toen heb ik steegje voor steegje en kroeg voor kroeg met het gehalte van het bier en den wijn en de jenever en met de namen er bij kunnen behandelen. Ik vraag u: wie kan zeggen hoe de Jordaan is? Ik zie hem zoo en een ander ziet hem weer zoo. Meijer, Dr. Meijer heeft in "De Hervorming", geschreven dat hij den Jordaan zooals ik hem beschreven heb, den mooisten vorm vindt dien de Jordaan kan hebben.
Meijer spoog moeilijker spoeg-fluimpjes, mòe as-ie 'r van werd Saartje wierp 't klokhuis in 't gat en de dikke logge modder droop van den kolenschop, slaagjes smakkend in het riool. "'k Wou da'k h
»Dat beteekent niets, hier is het mijne; schrijf een paar woorden op de keerzijde met potlood; hier.... neen!.... wacht, niet simpel Wilkinson, dit is beter: Sir Reginald Peter Wilmot van Desborough, Baronet." Terwijl Frits schreef, schelde Sir Reginald. Ditmaal kwam meester Baptist Meijer in eigen persoon binnen. Zijne bedienden waren bezig met het arrangeeren van het dessert.
Jan ratelde verder, morsend, pratend met stootjes... ".... Enne 'n smerisse!... Hóópe... Nou enne toen de brandweer an 't spuite... Jò, wat-'n strale... Je zag niks as róok... enne-'n vlamme... godvergeefme wat-'n vlamme!... De lucht sag soo rood as.... as.... vúúrrood hoor... je kon de sterre niet sien".... "Brandde 't héélemaal?" vroeg Meijer, ingespannen van kijken.
Woord Van De Dag