United States or Morocco ? Vote for the TOP Country of the Week !
En Antonio schaterde dat hem het speeksel over de lippen stoof; omstanders keken naar hen, sperrend de monden meê of ze wilden of niet; een blanke meid met dof zwart negerhaar en gretige lippen, lachte zich de tanden blinkend. De admiraal evenwel had nog wel wat anders gezien dan dat zoodje hier van het Kasbah.
"Hou nu maar op met leutren!" viel de Engelschman hem in de rede. "Al die rijmerij en bombarie dient tot niets. Ik heb eenvoudig eens willen zien welk soort van schutters gijlieden zijt. Komt nu maar zitten, en laat ons verder over onze zaken praten. Gij gaat dus met mij mee, en ik betaal u de reis. Is dit afgesproken?"
"En heb je je daardoor nu al lang zwak en moe gevoeld, Cilly? Hoe is het mogelijk dat ik daar niets van gemerkt heb!" "Ik heb gedaan wat ik kon om het u niet te toonen," zeide Cécile, haar moeder een kus gevend. "U hadt toch al genoeg verdriet, lief moedertje. Maar nu spreken wij er niet meer over, he? En Elsje gaat stellig met ons mee?" Maar mevrouw d'Ablong schudde het hoofd.
Hans glimlachte, en streek met z'n hand door z'n donker haarbosje: "Natuurlijk gaat de studie me boven alles, juffrouw Gerzon, en bovendien zijn hier nog zooveel noten over, dat ik er me 'n heele middag mee bezig houden kan." "Nou, adieu dan, lui," zei Han opgelucht. "Dag meneer Leeden, ik heb 't erg prettig gevonden." Else lachte tegen Go een heel bizonder lachje, vond ze.
Maar het genoemde plan is zeer programma-achtig, en daardoor is in de reeks weinig ontwikkeling. Niet ieder stuk is voortgekomen uit een inwendigen drang, die den dichter juist tot die stof voerde. Hij hield er mee op, toen hij vond, dat er genoeg waren. Te zamen vormen deze stukken echter een belangrijke groep werken in de zoo veelzijdige productie van Bjørnson.
En dat vond ze, voor 't eerst, niet prettig, zich verwonderend, dat jongens er juist zooveel tegen hadden, als meisjes meer met hen mee gingen leven; hen beter gingen begrijpen. "Slaap lekker, wel te rusten; n
»Ja! dat begrijp ik en ook dat Steinhausen er nu pleizier van moet hebben, daar hij de partij om zoo te spreken er op aangelegd heeft; maar toch.... dat ik nu juist mee moet."
De brief kwam dus uit Amerika. »Wat nu!" dacht Kin-Fo de schouders ophalende, »een brief van mijn correspondent te San Francisco!" En hij wierp den brief in een hoek van den divan. Wat kan zijn correspondent hem voor gewichtigs hebben mee te deelen?
Toen kwam hij terug en ging met zijn meester mee. »Wij met zijn beiden zullen wel door de wereld komen!« zei die.
"Nou goed dan!" zeide Marcel. "Ik zal morgen de schilderij laten halen," zeide de Jood. "En nu mee, mijne heeren, de tafel is gedekt!" Onder het zingen van het koor uit de Hugenooten: "A table,
Woord Van De Dag