United States or Sierra Leone ? Vote for the TOP Country of the Week !


"Neen, dat weet ik wel; maar ik vraag je, of je soms stijf in de gewrichten geworden bent?" "Neen, volstrekt niet," antwoordde Kaap Matifou. "Dat zul je wel ondervinden." "En je deinst voor geene oefening terug... Voor geen enkele? Bedenk je wel." "Neen, voor geen enkele. Maar wat zal het doel van die oefening wezen? Zeg mij toch." "Het doel moet wezen om die lummels in vervoering te brengen.

Piet Bathory had hem zoo innig aan zijn hart gedrukt en dokter Antekirrt had hem met zulk een goedaardigen blik aangekeken, dat hij verder niets hooren wilde. Volgens zijne gewoonte daarenboven, kende hij de geheele verdienste van de redding aan Kaap Matifou toe. Ja, aan Kaap Matifou, zijn tweeling-broeder als het ware. "Ziet ge," herhaalde hij telkens, "dat is de man, dien gij moet bedanken.

"Wilt ge u tegen verminderden prijs met den vervoer van mijnheer belasten?" vroeg Pescadospunt aan Kaap Matifou. "Volgaarne," antwoordde deze. "Hij zal het bij mij goed hebben. Hij zal niets te betalen hebben en daarentegen goed eten en drinken krijgen." Silas Toronthal had zelfs geen besef meer van hetgeen met hem voorviel, en kon dan ook geen weerstand bieden.

Hoewel Sava zich nu geheel en al buiten gevaar bevond, werd er toch besloten, dat de banden, die haar aan dokter Antekirrt verbonden, stipt geheim zouden gehouden worden. Daar bestonden redenen voor, en ieder die met de ware toedracht bekend was, verbond er zich toe. Die waren trouwens niet veel, namelijk: Piet Bathory, zijne moeder, Luigi en Maria Ferrato, Kaap Matifou en Pescadospunt.

Dokter Antekirrt, Piet Bathory en Luigi Ferrato bevonden zich onder de menigte van toeschouwers en verloren hunne makkers niet uit het oog, hoewel zij zich te midden van dien ontzaglijken menschendrom de grootste inspanning daartoe moesten getroosten. Neen, Kaap Matifou was niet verroest! Hij had niets van zijne buitengewone kracht verloren.

Dokter Antekirrt, Piet Bathory en Luigi Ferrato waren toegeijld en hadden zich bij Kaap Matifou en Pescadospunt aangesloten. Deze vluchtten toen terstond naar den kant van het strand. Sava Sandorf woog, hoewel zij haar bewustzijn verloren had, niet meer dan eene veer voor de stevige armen van haren redder. Hij zou er wel drie zulke hebben kunnen dragen.

De dag begon juist aan te breken, toen Pescadospunt eene schuilplaats in een van die uithollingen van den oever ontdekte, die voorzeker door een der geologische beroeringen in vroegere eeuwen gevormd was. Daarin werd Silas Toronthal op den oever neergelegd, om onder bewaking van Kaap Matifou een poos te verwijlen.

"Ga hier niet van de plaats, voordat ge me terug gezien hebt, Kaap Matifou! Begrepen?" "Daar kunt ge op aan!" bromde de athleet. "Maar het begint knapjes saai te worden." Pescadospunt ijlde naar den hellenden weg, dien Sarcany en Silas Toronthal thans afdaalden.

Waarop Kaap Matifou, steeds onbevattelijk, onveranderlijk antwoordde met de vraag: "Waaraan valt niet te gelooven? Op het vraagstuk omtrent geloof ben ik nog al gemakkelijk." "Wel," antwoordde Pescadospunt dan lachende, "dat gij een dikke, vette rentenier gaat worden, en dat...." "En dat?" vroeg Kaap Matifou dan ongeduldig. "Waarom gaat gij niet voort? Zeg?"

"Is dat alles?" was de ietwat kleinachtende wedervraag van den reus. "Of slangen oppeuzelen?" "Slangen?" Thans scheen Kaap Matifou te aarzelen. "Ja, slangen!" "Gekookt?" vroeg Kaap Matifou. "Gekookt of rauw, daarin bestaat onderscheid." "Neen, rauw! waarde Kaap. Geheel rauw." "Rauw?... Br! br!" "En nog wel levend!"