United States or Micronesia ? Vote for the TOP Country of the Week !
U heeft geen kinderen, meen ik." "Geen een," zei de dikke man, die intusschen van dorst versmachtte; "tot mijn spijt," voegde hij er met een zucht bij, ofschoon het tafereel, dat hij voor oogen had gehad, die spijt juist niet had verzwaard. Mama kwam binnen. "Dit is mijnheer Bruis, liefste!" zei de dokter, "van wien ik u zoo dikwijls gesproken heb."
Als ze, een uur later, weer kalm met hem en zijn mama zat te praten aan de theetafel, kon ze 't zich haast niet begrijpen dat het zoo was geweest.
Hy vroeg grof volk, zulke kruiers! of we mama niet het venster konden uithyschen? Dat vroeg-i! Lomp, hè? Maar ... zie je, hy meende-n-in 'n leuningstoel, en ... nu, ik hoop maar dat het lukt, want ik kompromitteer me zoo allerverschrikkelykst voor de Hocker's en de Pleier's en de Krucker's. Dat is het maar, weetje! En hierop verliet hy weder 't kantoor.
Mama brengt mij op een bal, en ik denk, dat zij het alleen doet om mij zoo spoedig mogelijk uit te huwelijken en van mij bevrijd te worden. Ik weet, dat het niet waar is, en toch kan ik die gedachten niet van mij zetten. Die zoogenaamde huwelijkscandidaten kan ik niet meer aanzien; het komt mij altijd voor, of zij mij de maat willen nemen.
De tafel was één wanorde van borden en glazen; servetten slingerden op den grond met een hoed van Tina, een schop van Nico en een bal van Memée. Is het u heusch niet te druk, mama? vroeg Truus, terwijl zij mevrouw Van Erlevoort, nog aan de ontredderde ontbijttafel gezeten, zuchtende bij de hand nam.
"Och, Mevrouw, zij zijn voor Miss Eva," hoorde zij eene stem zeggen, welke zij voor die van Topsy herkende. "Voor Miss Eva? Een mooi verzinsel! Denkt gij dat zij bloemen van u noodig heeft, gij logenachtig ding? Maak dat gij weg komt." In een oogenblik was Eva op en naar de veranda. "O, neen, Mama, ik zou de bloemen gaarne hebben. Geef ze mij toch. Ik verlang er naar."
Mama heeft hem hier vroeger eens ontmoet maar toen logeerde ik bij mijn oom te Weymouth. Ik geloof wel, dat we elkaar veel zouden hebben gezien in Somersetshire, als 't niet zoo ongelukkig had getroffen, dat we nooit op denzelfden tijd buiten waren.
Die geschiedenis van gisteren-avond, dat was toch zoo erg niet!... Zoo iets waren de menschen gauw genoeg vergeten!... Vooral van artiesten konden ze nog al wat velen.... Maar Paul zei: "Ja.... Mama heeft je zeker verteld.... Ik ga nu maar liever.... Het spijt me dat ik je getuige niet zijn kan.... Maar je zult natuurlijk gemakkelijk een ander vinden...." Louis maakte een beweging met z'n hoofd.
Wat ik ook? Je noemt hem immers zelf ook een vreemde, die het stijf zou maken! Als ik geweten had, dat ik je met die betiteling verdriet zou doen, had ik iets anders gezegd. Alleen kan ik niet aanzien, dat je je opwindt voor niets, Lili. Je stelt je heusch aan of je geheele leven voor altijd gebroken is, en dat alleen omdat mama het nu beter vindt De Woude niet te vragen.
"O nee, volstrekt niet menheer Van Hake," zegt Jacoba: "papa heeft gelijk; 's morgens moet ik me nog wat rustig houden, want ik wil in 't vervolg 's morgens wat heel vroeg opstaan en wandelingen maken. Goeden avond! Mijn groeten aan mevrouw uw mama. en ook aan...." "Waar of Willem blijft!" valt Van Barneveld in met krachtige stem: "Ik heb tweemaal gescheld; de oude wordt langzaam."
Woord Van De Dag