United States or Ethiopia ? Vote for the TOP Country of the Week !


En inderdaad, op het gele zand van den oever zien we een reusachtigen krokodil precies een hagedis in het groot. Op dat gezicht ontwaakte het moordend instinct, eerst bij mevrouw Z., die ons toeriep: "De geweren! Gauw, uw geweren!" Toen vlogen de drie van ons, die ons op jagen hadden voorbereid, weg en gilden: "De geweren! Makhmoed! Mahomed! Wallad! O, lieve hemel, de geweren, de patronen! Gauw!"

De dweepzucht van den derwisch is thans verdwenen, want hij begrijpt zelf, dat hij het nu beter heeft dan vroeger, nu rust en vrede en gerechtigheid hem in staat stellen, de vruchten van zijn arbeid te oogsten. Mijn bediende Makhmoed heeft mij dat op zijn manier uitgelegd.

Onze ezels trillen... en wij ook..... zij van vrees, wij van opwinding. "Hm," doet de Sjikari, "hij heeft ergen honger!" Iemand trekt mij aan de mouw; het is Makhmoed. Hebt ge ooit een neger zien verbleeken? Ik zweer, dat Makhmoed bleek was... hij zag er heel leelijk uit, en de oogen puilden hem uit het hoofd. "Heer," zei hij, "gevaarlijk, zeer gevaarlijk... verleden jaar heeft mijn broer..."

"Makhmoed, dat kun je mij later vertellen..." Maar hij gaat achter mij voort: "Een leeuw doodde een engelschen kapitein... zeer gevaarlijk... schiet goed, o heer!" In de verte zagen we het hooge gras buigen onder de voetstappen van den koning der dieren, en een tweede gebrul scheen de geheele natuur te doen trillen.

En gelukkig, twee antilopen bijten in het zand; maar één ervan staat op en hinkt weg. Wij hebben er dan toch één ... het is wel geen leeuw, maar enfin, het is beter dan niets ... Ik wachtte op Makhmoed, die in het bosch bij de ezels is gebleven, en toen we weer bij ons gezelschap waren bij de gevallen antilope, lijkt het, of mijn beide vrienden elkaar boos aankijken.

In een seconde waren wij alle zeven, heeren en dames, buiten onze hutten in zeer lichte kleeding en volgden met de oogen nieuwsgierig de richting, ons door den zwarten vinger van Makhmoed gewezen. Eerst zagen we niets, dan eensklaps schreeuwden we allen tegelijk, en al gesticuleerend, riepen we: "Daar, daar! zie, op het zand, juist van dezelfde kleur... O, het beest slaapt in de zon!"

Ik geloof, dat Makhmoed gelijk heeft; de tijden zijn veranderd, en de bevolking is er niet rouwig om. Maar laat ons naar Khartoem terugkeeren.

Van morgen in de vroegte, toen ieder zich op zijn gemak aankleedde, riep Makhmoed, die op dek was, plotseling: "Een krokodil, heer, een krokodil!" Het is ongeloofelijk, welke uitwerking dat woord "krokodil" had.

Uit zichzelven gaan ze liggen en wachten geduldig, dat men hen van hun lasten ontheffe, twee groote zakken caoutchouc, waaruit de geleider van de karavaan ons dikke stukken laat zien, zeer trotsch op de qualiteit. Na met ons thee te hebben gedronken aan boord van de Abbas, heeft de gouverneur ons verlaten, en wij wachten alleen op Makhmoed, om het anker te kunnen lichten.

Makhmoed praat met haar en vertelt ons dan kalm: "Die vrouw wordt voor de bruiloft mooi gemaakt, ze gaat trouwen!" Och, Heer, dan is er nog hoop voor alle oude jonge juffrouwen, die ik ken; als ze maar hier wilden komen, zouden ze spoedig getrouwd zijn! Langzamerhand werden alle vrouwen uit het dorp met onze aanwezigheid bekend, en ze kwamen aanloopen en gingen om ons heen staan.