United States or Angola ? Vote for the TOP Country of the Week !


Ieder van ons mag zich slechts verheugen in een zeer klein gedeelte der uitkomsten van beschaving en cultuur; zelden zijn wij in staat over meer dan een enkel geval met zekerheid te oordeelen. Maar één ding kunnen wij allen leeren: in te zien dat het een bewijs is van beschaving, geen oordeel te geven over onderwerpen waarvan wij geen verstand hebben.

"Jelui kleine menschjes hebben dat allemaal gemaakt vóór ik geboren werd. Jelui met je wet! Wat ik mag doen en wat niet! Geen eten voor me of ik moet er voor werken als een slaaf, geen rust, geen onderkomen, niks, en jij zoudt me willen vertellen " "Daar heb ik allemaal niks mee te maken," zei de agent. "Ik kan daar niet over praten. 't Eenige wat ik te doen heb, is de wet te voltrekken."

De Tristan-sage mag beschouwd worden te behooren tot de wereld-literatuur, aangezien dichters van alle tijden en van alle volken haar tot onderwerp van hunne werken hebben gekozen. De Parcival- en Graal-sagen vonden hare hoogste volmaking in het Middel-Hoogduitsche gedicht van Wolfram von Eschenbach, hetwelk ik daarom in mijn verhaal gevolgd heb.

Mag ik wat thee voor je zetten, of 'n boterham maken?" "Nee, nee, ik dank je wel... Maar kan ik ook adviseeren met die rare soep... koken jullie tegenwoordig zelf?" "Nee, Else is ziek. Gisteren al den heelen dag; 't is begonnen met maagkramp en koorts... en pijn in de beenen; en ze wil niets eten; wat denk-jij er van?" "Ik zou den dokter halen." "Jamaar, dat wil ze niet.

"Maar ik mag u niet langer ophouden," zeide Aylva: "zijt zoo goed mij naar het binnenplein te volgen, waar mijn mede-afgevaardigden u reeds verwachten."

"Mher Tancmar beweert dat de graaf zelf hem dien grond heeft geschonken", bemerkte Matfried Wegel. "Maar mag de graaf het eigendom van eenen vrijen man onder zijne voeten wegschenken?" "De listige Tancmar heeft onzen graaf bedrogen en hem doen gelooven dat die grond der kroon toebehoort." "Ben ik dan een lijfeigene of een slaaf", bulderde Burchard.

"Wat zegt u van mijn eerste hoofdstuk?" vroeg Carolus; "maar wat ik u verzoeken mag, spaar mij uw kritiek niet."

"Waarde vriend", sprak hij, "want zoo mag ik u immers wel noemen, sta mij één verzoek toe, wat ik u bidden mag!" "Spreek, gij hebt slechts te bevelen", antwoordde Walewein. "Welnu dan", hernam de ander, "beloof mij, dat gij in de eerstvolgende dagen gedurende de vroegmis het bed zult houden, opdat gij geheel versterkt en uitgerust den tocht naar de groene kapel zult kunnen ondernemen.

"Oom Frans," zeide zij slechts, "wat zal 't eenzaam zijn, als u weg is." Hij antwoordde niet dadelijk. Hij dacht er aan, hoe hij nog slechts twee dagen bij haar wezen zou, en bij die gedachte kromp zijn hart inéén. Hij wist niet, hoe hij haar of zichzelf zou kunnen troosten. "Ik zal Zondags overkomen," zeide hij toen "als ik mag."

Dit zeg ik U: hier schijnt het mij ben ik de vrouw van Paganino, terwijl het mij scheen, dat ik te Pisa Uw bijzit was, daar ik dacht, dat slechts door de standen van de maan en meetkundige berekeningen de planeten tusschen U en mij samen kwamen, terwijl hier Paganino mij den ganschen nacht in de armen sluit en mij omhelst en innig kust en hoe hij met mij omgaat, mag God U in mijn plaats zeggen.