United States or Monaco ? Vote for the TOP Country of the Week !
De Gravin, nu beter onderricht en, hoewel nog niet zeker van Madzy's onschuld, echter iets, dat naar medelijden zweemde, met haar gevoelende, begreep het nu veilig te kunnen wagen om haar toe te spreken: en na eenige weinige onbeduidende vragen, waarop Madzy nauwelijks in staat was antwoord te geven, zeide zij: "De Heer van Beaumont heeft iets met u te verhandelen, weshalve wij u zullen verlaten.
De juistheid dezer aanmerking en meer nog de uitwerking van Madzy's bevallig stemgeluid deed de gramschap van Reinout bedaren, die eenigszms verlegen terugtrad. "De Jonkvrouw heeft gelijk," zeide Deodaat: "en wij moesten ons schamen, haar te laten wachten tot wij onze beesten terughebben. Veroorloof mij, Freule! u den weg te wijzen."
Sommigen echter merkten op, dat hij gedurende Madzy's afwezigheid blijken gaf van innerlijke onrust en dat hij meer dan eens met de hand krampachtige bewegingen maakte en onder zijn kleed voelde, alsof hij een wapen zocht om zich tegen een onverwachten aanval te verdedigen.
De Gravin, verscheidene van hare aanzienlijke gasten en de stoet van edelvrouwen en juffers, die haar vergezelde, waren juist langs dezen weg komen aanwandelen om iets naders omtrent de ware toedracht der zaak te vernemen, en hadden aan Adeelens gramstorige bewegingen en aan Madzy's bedrukte houding reeds half geraden wat er gaande was.
Maar kom!" vervolgde hij, de bleekheid bespeurende, welke deze herinneringen over Madzy's gelaat hadden verspreid: "het wordt tijd om verder te gaan, indien wij nog heden te Amersfoort willen zijn." Bedrukt en sidderend begaf Madzy zich weder op weg. "Gij waart dan te Plaswijk," voer zij voort: "en dat dier, was het met u?" "Bij mijn zotskolf!
"Gij hebt la febbre, de koortse," zeide Barbanera, opstaande, en Madzy's hand latende varen: "maar vien dall' agitazione, dal freddo: niet is pericolòsa 'il viaggio non può farvi male." Met deze geruststellende uitspraak rees hij op, en Madzy in onzekerheid latende, keerde hij bij zijn meester. "Welnu?" vroeg deze: "is zij in staat een reis te doen?" "Ja; maar zij heeft geen kleeren genoeg.
"En nu!" zeide Adeelen, wien het zoet vooruitzicht, waarmede hij zich streelen mocht, bijna op eens in een galanten ridder herschapen had, "laat vrij in 't perk komen wie wil: door Madzy's liefde gesterkt, ben ik onverwinnelijk." "God zegene u, mijne kinderen!" zeide de Olderman, beiden aan zijn hart drukkende: "maar laat ons thans den tijd niet verzuimen en ons gereedmaken voor het feest."
"Maar kan ik nu mijn Jonkvrouw niet zien?" vroeg Feiko, die van ongeduld brandde. "Jawel! en zoo gij wilt, kunt gij haar tevens verzoeken, zich reisvaardig te maken. Ziehier den sleutel van haar vertrek. Gij gaat de trap op, de lange gang die voor u is ten end, en opent de laatste deur aan uw linkerhand." Recht in zijn schik nam Feiko den sleutel in de hand en ijlde naar Madzy's verblijf.
Ofschoon Madzy's verlangen om Utrecht zoo spoedig mogelijk te verlaten, en de noodzakelijkheid om van den gesloten wapenstilstand gebruik te maken, de toebereidselen tot het vertrek hadden verhaast, was het echter reeds laat in den namiddag, toen onze heldin met haar gezelschap de Witte poort uittrok, voorafgegaan door Arkel zelf, die in zijn dos van schildknaap des Ridders van den Rooden Arend, welke bij het krijgsvolk welbekend was, hun een onverhinderden aftocht verschafte, en uitgeleide deed tot aan de overzijde der stadsgracht.
In dit oogenblik werd Madzy's aandacht door een ander schouwspel gewekt.
Woord Van De Dag