United States or Canada ? Vote for the TOP Country of the Week !
Maar hij maakte het op uit Lisaweta Petrowna's gezicht; het stond ernstig, bleek en vastberaden en zij hield haar oogen op Kitty gericht. Dezer verhit, pijnlijk gelaat was naar hem toegekeerd en zocht zijn blik, zij greep met haar koortsachtige, warme, vochtige handen zijn koude rechterhand en drukte ze aan haar gelaat. "Ga niet weg! Ik ben volstrekt niet bevreesd," zeide zij haastig.
En zijn gelaat stond daarbij zoo ernstig, dat Lewin daaruit opmaakte: zij sterft. Zich zelf niet meer meester, snelde hij naar de slaapkamer terug. Het eerste, wat hij zag, was Lisaweta Petrowna's gelaat. Het was nog ernstiger en donkerder. Hij herkende in het verwrongen gelaat van haar, die daar lag, zijn Kitty niet meer. Hij leunde met het hoofd tegen het ledikant en voelde zijn hart breken.
Maar hij gevoelde er bijna afkeer van. Doch toen het geheel was losgewikkeld en hij de kleine fijne handjes en de van teenen voorziene voetjes, die zich bewogen, zag en opmerkte, hoe Lisaweta Petrowna de armpjes als fijne springveren in linnen wikkelde, overviel hem zulk een medelijden met dit wezentje en zulk een angst, dat hij de hand der vroedvrouw weerhield. Deze lachte: "Wees gerust!
"Ik heb naar mama gezonden en ga jij naar Lisaweta Petrowna.... Kostja!.... Het is niets! Het is al weer voorbij! Maar ga nu dan ook." En Lewin zag met verwondering, dat zij reeds weer haar haakwerk in de hand nam en er aan werkte. Hij kleedde zich in zijn kamer aan, maar vóór de paarden waren aangespannen, liep hij nog eenmaal naar de slaapkamer. "Ik rijd naar den dokter.
Tegen den morgen deden hem een zachte aanraking aan den schouder en een fluisterende stem ontwaken. Kitty wijfelde, omdat zij het jammer vond hem te wekken, en toch wilde zij gaarne met hem spreken. "Kostja, schrik niet! Het is niets! Maar het schijnt.... Wij moeten naar Lisaweta Petrowna zenden...." Er brandde een licht.
Intusschen zweefde daar aan het voeteneinde van het bed, in de geschikte handen van Lisaweta Petrowna, als het vlammetje eener lamp, het leven van een menschelijk wezen, dat tot hiertoe nog niet bestaan had en dat voortaan met gelijk recht een leven voor zich zelf leiden en andere aan hetzelve gelijke wezen voortbrengen zoude.... "Het leeft! het leeft! En nog wel een jongen!
Dat schoone kind met zijn waggelend hoofdje boezemde nog slechts een gevoel van medelijden in. Plotseling vertrok het zijn gezichtje en niesde. Lisaweta legde het kind in Kitty's arm; deze lachte van geluk: het kind had de borst genomen. Lewin had, na zijn vrouw gekust te hebben, de donkere kamer verlaten.
U behoeft niet bang te zijn." En toen het kindje nu tot een vaste pop was ingerold, hief zij het met ééne hand op, terwijl de andere het waggelende hoofdje van dit zonderlinge roode schepseltje ondersteunde. En inderdaad, daar waren ook een neusje, gespleten oogjes en smakkende lipjes. "Een bizonder schoon en voordeelig kind!" zeide Lisaweta Petrowna. Lewin zuchtte.
Verontrust u niet," hoorde Lewin de stem van Lisaweta Petrowna, die met lichte hand het kind een slagje op den rug gaf. "Mama, is dat waar?" vroeg Kitty's stem. Slechts het snikken der gravin gaf haar antwoord. En te midden daarvan klonk als het zekerste antwoord op de vraag der jonge moeder een geheel andere stem als al de overige gedempte stemmen in de kamer.
"Nu, moedertje Lisaweta Petrowna?" zeide zij tot de vroedvrouw, die met opgewonden en tevreden uitdrukking op het gelaat haar tegentrad. "Alles goed," antwoordde deze. "Overreed ze maar, dat zij gaat liggen. Dit zal haar verlichten."
Woord Van De Dag