United States or Mauritius ? Vote for the TOP Country of the Week !


Daar 'eet de dufel 'm in sijn mand kepak en loop met 'm wek: en 'eef een zak kulde ook meê kenoom daar loop 'm de pakkerin achterna en pak de dufel bij de staart. Ier leelijke moriaan, ik moet mijn man weêrom 'eb. Ok pakkerin laat los: neen ik laat je niet los foor ik mijn man weêrom eb. Ok liefe papekaaisneus laat los, je sel je man weerom eb.

Dit lied nu zongen wij niet mede, omdat wij geen Luikerwaalsch verstonden. "Ier ebje de geskiedenis van die ferlore soon. Ier ebje die ferlore soon. Ier ebje de ferlore soon, die sijn keld fraak en op reis kaat. Adjés liefe Papa! adjés liefe soon! pas tok' op datje niet bij de mooie meisie kom. Ik ben er een kroot liefhebber van, papa! Tjk, tjk, tjk! daar rijdt ie wek.

Ik moet toen al het schrijven verstaan hebben, ofschoon ik niet weet, hoe ik die kunst machtig ben geworden, maar ik herinner me zeer wel een briefje, een vuil stukje papier, waarop ik met potlood zoo iets geschreven had als: »liefe bedje mag ik je vrijjer weese", en dat ik daarna over de banken heen met de kinderpost verzond. Het antwoord luidde toestemmend, en dus was de zaak aanstonds in orde.

/* Liefe geert: Kompt toch gauw vroem, want we missen uw hard... Lot de mense mor chouwele en geloofd alleen uw trouwe Lowis... */ Dienzelfden avond nóg was Geerten terug bij zijn geliefde en liet zich heur streelingen welgevallen, want ook in zijn gemoed was alles rustig geworden na lang nadenken.

En nu volgden, als de kaars weder op hare plaats was, de vertooningen van Jan Claeszen met zijne kindertjes, van de militaire evolutiën der soldaten, van den herder "met sijn soete liefe fogel, en de herderin met aar allerliefste liefe kouw," van de gebroken brug met de eendjes, die in 't water zwemmen, van Mijnheer Augustijn met zijn luchtballon, van Laurens zelf, die zijn tooverlantaarn vertoont, en misschien nog een paar, welke ik alle hier niet vermelden kan, doch die, wanneer eenmaal de biographie, waar de beroemde man recht op heeft, in 't licht zal komen, niet zullen mogen ontbreken.

Het kind spande zijn oogjes, zonder wit, geheel door de blauwe bollen gevuld, wijd open, hief zijn stukje arm, met de tengere vurig-roode vingertjes naar boven, lachte schalks zoo als oude lieden kunnen lachen, zonder wenkbrauwen, en herhaalde, terwijl de woorden zich oplosten in het weeken van het ongevormd mondje: Môye, liefe moede, goeye ...