United States or Saint Pierre and Miquelon ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij stond op en ging naar de deur. De nacht, dien Lewin op het hooi in de weide had doorgebracht, was niet vruchteloos geweest. Zijn zaken, zooals hij ze tot hiertoe had gedreven, hadden zijn belangstelling verloren. In weerwil van het uitzicht op een goeden oogst, had hij, naar zijn meening, nimmer zooveel onaangenaamheden en tegenwerking van de arbeiders gehad als juist in dit jaar.
De man moet zorgen, dat hij altijd onafhankelijk blijft, hij heeft immers zijn eigen mannelijke belangen. De man moet man zijn...." meende Stipan en opende de deur. "Dat wil zeggen, hij moet de dorpsmeisjes het hof maken?" vroeg Lewin.
"Dat ik haar hand gevraagd heb en afgewezen ben geworden," zeide Lewin, en al de teederheid voor Kitty, die hem zoo even nog had vervuld, week uit zijn ziel voor het bitter gevoel van die beleediging. "Waarom dacht ge, dat ik dat wist?" "Omdat allen het weten...." "Dan vergist ge u zeer. Ik heb er niets van geweten, hoewel ik zoo iets vermoedde." "Nu, dan weet u het thans."
Twee dagen gaan spoedig voorbij en je hebt te doen met een goedigen grijsaard, die je dezen tand wel zal trekken zonder pijn." Lewin deed onder de eerste mis, waarbij hij tegenwoordig was, zijn best om zich de godsdienstige indrukken van zijn jeugd te herinneren, die tusschen de zestien en zeventien jaar bij hem zeer levendig geweest waren, maar hij slaagde er niet in.
"Zonder dat kan men niet trouwen." "Ai, Ai!" riep Lewin uit, "denk eens: in negen jaren heb ik niet gebiecht! Ik heb er zelfs niet aan gedacht!" "Dat is wat moois," zeide Stipan lachend; "en jij bejegent mij als een nihilist! Maar dat kan zoo niet gaan. Je moet je godsdienstplichten vervullen." "Wanneer? Wij hebben maar vier dagen meer!"
En terwijl hij zijn bedaardheid herwon, nam Karenin kalm afscheid en reed naar zijn hotel terug. Toen het diner was geëindigd, wilde Lewin zich met Kitty naar het salon begeven, maar hij vreesde, dat hij haar door haar zoo blijkbaar het hof te maken lastig zou vallen.
"Maar ik zou hem niet dooden," bracht Lewin er tegen in. "Ja wel, je zoudt hem onder zekere omstandigheden ook dooden." "Dat weet ik niet. Ik zou mijn oogenblikkelijke impulsie volgen; maar op welke wijze kan ik niet vooruit zeggen. Doch zulk een oogenblikkelijke impulsie wegens onderdrukking der Slaven is niet aanwezig en kan er ook niet zijn.
Hij wist, dat het dwaas, dat het ook niet goed en dat het vooral met zijne nieuwe voornemens in strijd was, maar dit huis was voor hem de geheele wereld, het was die wereld, waarin zijn ouders geleefd hadden, en gestorven waren. Het leven dat zij geleid hadden, was voor Lewin het ideaal des levens, dat hij gedroomd had met zijn vrouw en zijn familie te vernieuwen.
Toen Oblonsky aan Lewin vroeg, waarom hij eigenlijk was gekomen, was hij rood geworden en had zich over zich zelf geërgerd, dat hij het werd, want hij kon toch niet antwoorden: "Ik ben gekomen om je schoonzuster Kitty ten huwelijk te vragen," hetgeen toch het doel zijner reis was.
De verhouding tusschen Lewin en gravin Nordston, overigens verstandige en goede menschen, was zoo gespannen geworden, dat zij elkander van ganscher harte verachtten, zoozeer, dat zij niet eens meer met elkander konden omgaan zonder zich de een door den ander beleedigd te gevoelen. Gravin Nordston schoot terstond op Lewin toe. "Aha, Constantin Dimitritsch!