United States or Ireland ? Vote for the TOP Country of the Week !
O Sanderijn, wel scone vrouwe, En mach hi u dan ghewinnen niet, So moet hi ewelijc int verdriet Bliven ende in pinen staen. Dat ghi desen huwelijc hebt ghedaen, Dat mach u rouwen emmermere, Want Lanseloet, die edel here Hadde u sekerlijc ghetrout.
Hem en willic niet begheven, Al waer Lanseloet also rike, Dat hi ware Hectors van Troyen ghelike, Ende dat hi hadde van gode te lone, Dat hi droeghe die selve crone Die die coninc Alexander droech, So en ware hi nochtan niet mijn ghevoech. Ic en hebbe liever minen man, Die mi alder dooghden an ; Dien salie ewelijc sijn ghetrouwe.
Ic bidde gode, dat hi mine scande Wille decken, die ic nu hebbe ontfaen, Want ic hebt sonder danc ghedaen, Dies es mi te moede harde wee. Lanseloet, ghi en siet mi nemmermee: Ic wille gaen dolen in dit foreest.
Ic moet u spreken, comt te mi. Hoghe geboren vrouwe, dat si: Nu segt mi, wats u begheert? Sanderijn, dat mijn herte sere deert, Moetic u claghen minen noot. Hier es mijn lieve sone Lanseloet, Es met siecheden sere bevaen; Hi wert ghister navont also bestaen, Dat hi noit sint woort en sprac. Ic en weet niet, wat hem ghebrac Ochte wat dat hem deren mach.
Want Lanseloet, die here mijn, Es van herten sere ontstelt, Ende van hare minnen sere gequelt, So dat hi niet gheduren en mach, Want al sijn herte ende sijn gheclach Es, dat hise dus heeft verloren. Nu heeft hi bi ridderscape gesworen, Canicse vinden, hi maecse sijn vrouwe; Want hi heeft so groten rouwe, Dat hise dus verloren heeft, Dat hi in groter pinen leeft Ende al uut rechter minnen.
In een handschrift, bewaard in de Bibliothèque des Bourgondes te Brussel, zijn ons de drie eenige en daarom kostbare romantische drama's overgeleverd, welke uit de veertiende eeuw tot ons gekomen zijn. Hun taal munt uit door eenvoud, natuur en welluidendheid. Een van die zeldzame stukken behandelt de tragische geschiedenis van Lanseloet en de schoone Sanderijn.
Si en wilt haer niet te mi waert keren, Dies lijdt mijn herte rouwe groot. Van Deenmerken Lanseloet, Ic hebbe u herde wel horen vriën.
Daer was die scone vrouwe ghepast, Ende es in Afrijka ghelegen; Lanseloet here, vri edel deghen, Daer vondic die scone wijf Dat haer coste haer edel lijf, Doe si van u hoorde spreken. Haer edel herte, dat moeste haer breken Doen si van u hoorde ghewagen. Reinout, dat sijn al saghen . Ic hore wel dat ghi mi liecht; Ic wille, dat ghi mi niet en bedriecht, Ghi en segt mi die waerheit claer.
Naar Lanseloet is het stuk genoemd, en niet Sanderijn, maar de eerst door zijn lust, later door wanhoop en wroeging verbijsterde Lanseloet is de tragische figuur.
Ic en wil niet wesen, Her Lanseloet, enich mans vriendinne, Maer ic wille gerne gherechte minne Draghen sonder dorpernië. O Sanderijn, bider maghet Marie, Dorperheit en leggic u niet te voren, Want daer en es nu gheen wijf gheboren Op eerde onder des hemels trone, So rijc, so mechtich no so scone, Die mi verhoghen mach dan ghi.
Woord Van De Dag