United States or Saint Helena, Ascension, and Tristan da Cunha ? Vote for the TOP Country of the Week !
Sloos had nog 'n andere uitdrukking, die hem zeer scheen te bevallen omdat ze, naar-i meende, de zaak even duidelyk en eenigszins tooneelachtiger voorstelde. Hy leefde in den eersten bloeityd van Kotzebue, en laafde gedurende al z'n vele boodschappen zyn kunstzin aan de tooneelbriefjes die de opvoering van Armuth und Edelsinn aankondigden.
Terwijl Uilenspiegel zich laafde aan de levensbron, ontwaakten al de vogelkens in 't veld. Klaas, die mutsaards bond, bezag zijne vrouw, die Uilenspiegel de borst gaf. Zeg eens, vrouw, sprak hij, hebt ge nog veel van die lekkere melk? De kruiken zijn vol, man, antwoordde zij, maar dat is niet voldoende om mijn hert te verblijden. Gij spreekt zoo treurig en het is zoo vroeg nog in den morgen.
Hoe laafde zich zijn oog aan het etgroen der pas gemaaide weiden; hoe geurde het versche hooi hem tegen; hoe flikkerden de Hollandsche slooten en weteringen, door de namiddagzon in gloed gezet, hem als raketten voorbij.
We schaamden ons over een gastvrijheid, die een paar duizend menschen had genoodigd naar de hoofdstad van een uitgemergeld land, hen daar spijzigde en laafde met het allerbeste, wat in dat land te vinden was en om hen behoorlijk onder te brengen zelfs de min kostbare meubels uit eenige van de musea sleepte , een gastvrijheid, te onbedachtzaam, te zorgeloos, te grand seigneur misschien voor de omstandigheden, maar getuigend van een grootheid van hart en een edelmoedigheid die de zakenmoraal in de oude kapitalistische landen grondig heeft uitgeroeid.
Uw gebeden hebben zo gedurig in mijn oren gezongen, uw troostende stem heeft mij het hart zo menigmaal versterkt. En het heeft mij in mijn pijnlijke sluimering toegeschenen, dat een Engel Gods de dood van mijn bedstede afkeerde: een Engel die mij het hoofd ondersteunde, die mijn brandende dorst met medelijden laafde, en mij onophoudelijk verzekerde dat ik niet zou sterven.
Ik was daar gansch alleen nu op die wijde uitgestrektheid en 't werd mij in wanhoop te moede alsof ik ook alleen en van allen verlaten op een uitgestorven wereld achterbleef. Ik nam mijn hoofd tusschen mijn handen en snikte.... Nu nog herinner ik mij hoe dat snikken en schreien mij goed deed. Het suste stil en lenigde en laafde mijn diepe smart.
Den avond na dien dag, waarop zij den ridder heeft ontmoet, blijft zij zeer lang aan "Moeders voet" geknield, maar zoo zegt, vooral in het door mij gecursiveerde gedeelte zeer fraai, de dichter: Wel laafde gebed zich uit liefdes stroom, Maar haar diepste hart bleef ongerust, Als het hart van het kind dat in den droom Zijn doode moeder kust.
't Bloed is nog versch en lauw, waar met ik deze wijl Eens laafde 't dorstig zand bij 't stroomen van den Nijl: Mocht ik den Farao zoo lichtelijk begraven, En rukken Jakobs huis uit dit gedurig slaven!
Gezogen, gezogen, Landsheeren bedrogen, Kind geweest En moeder geworden. Heeren bedrogen, Muren doorzogen, Wiens kind ik ben, Wiens moeder ik wierd. "Muren doorzogen", omdat hier de dochter haar vader door een buis in den muur met voedsel laafde.
Haar uiers waren gevuld met melk; zij moest eenige dagen geleden jongen gekregen hebben. Gewillig liet het zachte dier toe, dat de vrouw haar kindje laafde. Ook den volgenden morgen kwam de hinde weder, en Genoveva dankte God uit den grond van haar hart. Zij vond wortels, bessen en kruiden, waarmede ze zich in het leven kon houden.
Woord Van De Dag