United States or Yemen ? Vote for the TOP Country of the Week !


"'t Tocht bij 't raam." "Hindert nimmendal." "Hier waar ik zit, vóél 'k 't". "Hindert niks. Ik wil kijke." De stoelpooten schrapten over 't zeil de poes wakker geschrikt, sprong op tafel. "Dichter bij toe", zei ze, prettig. Ze stutte 'r elboog op 't kozijn. Hij, met 'n ouwe krant en 'n zakmes, dichtte den tochtkier, droeg 'n stoof aan.

Dat ging vlug genoeg; het oude houtwerk kraakte als riet; een hoofd kwam ras door de opening; de beide handen leunden op het houten kozijn; er kraakte nog wat hout en wat glas, en de persoon, die niet tegen inbraak scheen op te zien, was met een forschen en vluggen sprong binnen.

Zijn geweer, waaraan hij zoo weinig gewoon was, rustte op het kozijn, en zijn bril keek nu eens naar de duistere gestalte der doode rat in het steeds-meer-dalende schemerduister, dan weer om zich heen, in vreemde overpeinzingen.

Het flauwe geluid was veroorzaakt, doordien iemand een werktuig door de spleet tusschen het raam en het kozijn dreef en het hardere knarsen door het met geweld achteruitspringen van de venstersluiting. "Toen vernam ik niets meer gedurende een tien minuten, alsof de inbreker wilde wachten, of ik ook wakker was geworden. Daarna vernam ik een zacht gekraak, alsof het venster langzaam werd geopend.

Op de teenen slopen ze naar de andere kamer en keken door de reet tusschen deur en kozijn. Klaas zat maar geduldig te wachten. »Nog eventjes«, hoorden Jo en Nel hem zeggen. Daar sloeg de klok: een twee drie vier Klaas schrok er haast van, al had hij er ook op zitten wachten. »Pas op«, dacht hij, »nou komt hetMaar er gebeurde niets.

"Hm," kwam Jo, nog steeds aandachtig het gezichtje van haar zuster opnemende, want de blos verdween even spoedig als hij gekomen was, de glimlach stierf weg en een traan glinsterde op het kozijn. Betsy veegde hem af en keek schichtig naar Jo, maar deze krabbelde voort in wanhopige haast, schijnbaar geheel verdiept in "Olympia's Eed."

Goeden nacht, Ole! het geld ligt in het kozijnMaar ik doe het niet voor geldzegt Ole Luk-Oie. «Wat zullen we nu van nacht te zien krijgenvroeg Hjalmar. «Ja, ik weet niet, of je van nacht wel weer lust hebt om naar een bruiloft toe te gaan; het is een heel ander soort van bruiloft dan die van gisteren.

Hij vloog de steden in, keek in de rondte, en waar een lieve hand op het kozijn brood voor de vogeltjes gestrooid had, at hij zelf maar een enkel kruimeltje en gaf al het andere aan de overige vogels.

De kinderen vullen blikken vormpjes met zand en keeren die om op het withouten tafeltje. Maar het begint te regenen. De vogels vluchten onder de dakpannen. De kinderen worden binnengeroepen. Er komt een groote rustige stilte. Alleen het getik van de regendruppels op de keukentrap en het gezang van de meid boven. De katten zitten op het kozijn. Alles is zoo goed om te droomen.

Aan een lint vier kleine sleutels, Lang geleên met blij gelach Door de kindren opgehangen, Op een sombren regendag. Zie, een naam draagt ieder deksel, Ingegrift voor zeven jaar, Door den vriendelijken makker Van de blijde kinderschaar, Die zijn werk soms even staakte, Om te luistren naar 't refrein Van de zomerregendropplen Tegen 't raam en op 't kozijn.