United States or Montserrat ? Vote for the TOP Country of the Week !
Als je zeggen zoudt dat de groote kapitalen zooals ze tegenwoordig op den winkel praten ons den dood doen, en dat die de wereld uit moeten, en ook verdeeld moeten worden, net als alles in de Maliebaan, of ievers anders, dan, zeit meester, en ik mot zeggen dat was het naadje van de kous dan, zeit ie, als die kapitalen er niet meer waren, dan zou je nooit van zijn leven een groot werk zien tot stand komen.
Over haar kous gebogen, waarvan de doorgesleten mazen haar dwarrelden voor het gezicht, zakte plotseling het kind, met haar hoofd op de borst, in een botten slaap. Toen ze rillende en gloeierig wakker schokte, ze wist niet hoe lang ze zoo geslapen had begon ze zachtjes te schreien, zoo maar stil en heet te schreien zonder reden of doel.
Ze stelden duidelijk een nauwsluitende kous voor, en het speet mij, dat mijn photografische platen niet bij machte waren, de vreemde teekening weer te geven.
Een half uur later schatert het publiek het uit bij de "productiën" van den onvergetelijken hansworst Theodorus, die dezen keer zichzelven overtreft; en als hij, ouder gewoonte, aan het slot der voorstelling rondgaat, om een "douceur of drinkgeld voor den paljas", valt menig cent en ook een enkel zilverstukje in de bus en verschaft hem na de deeling eenig zakgeld, dat hij aanstonds in een kous wegstopt in een hoekje van den wagen, aan hem alleen bekend.
Zoo stond ik, totdat het donker werd, en toen ik licht wilde aansteken, kon ik de lucifers niet vinden, en toen ik die gevonden had, wilde de lamp niet branden: vrouw Bütow had de kous niet afgeknipt; en toen die eindelijk na veel moeite begon te branden, ging ze weder vlak voor mijn neus uit; vrouw Bütow had er geen olie ingedaan.
Toen op een goeden avond Marcel den boulevard overstak, zag hij op enkele passen voor zich een jonge dame, die bij het uit haar rijtuig stappen een witten kous liet zien, welke een buitengewoon zuiveren vorm van het been verried; de koetsier zelf verslond de bekoorlijke "fooi" met zijn oogen. "Bliksems," dacht Marcel, "een alleraardigste kuit!
Gij lacht, nietdeug, sprak Lamme. Ja, ik bloed, het dier heeft mij met de horens eenen stoot op mijn achterste gegeven. Zie, mijne hooze is gescheurd, en mijn vel insgelijks, en al die lekkere stoverije ten gronde! Zie, ik verlies zooveel bloed, dat mijne kous er gansch mee besmeurd is. Dat hert is een knap chirurgijn, het heeft U van eene geraaktheid gered, antwoordde Uilenspiegel.
Wouter trok z'n eene kous weer aan om beter te kunnen luisteren. Ik zweer je by God allemachtig, juffrouw Pieterse, dat ik niet spreken kan van schrik en alteraasie. Gut, mensch! Waar zyn je kinderen... allemaal? Al naar bed? Toch nog niet naar bed, wil ik hopen! Ik kan waarachtig niet spreken! Nog 'n glas water, Trui! Hoor 'ns hoe ik bibber... 'n mensch klappertandt van schrik, niet waar?
Balletje na balletje kraakte ze tusschen 'r kiezen in tweeën, dee in elke kom 'n helft. Gruizelde 'n balletje stuk in 'r mond, dan taxeerde ze de scherfjes die an 'r vingers kleefden, wreef ze langs de randen der kommen. Mijntje strooide voorzichtig kaneel uit 't toetje en Rebecca, licht-bevend goot 't water in de kous met de gemalen koffie.
Ja, 't moest wel. Want zeker had ze niet goed met me gehandeld, maar pater zei: "denk je dat 'n mensch voor z'n plezier z'n kind op de hei legt? Dat zyn treurige zaken, men moet er meely mee hebben!" En ik heb kousen voor hem gebreid, en voor elke kous gaf-i 'n mis aan m'n moeder. Dat was heel in den beginne, toen ik pas by hem kwam. En toen werd het koud, en ik had winterhanden en kon niet breien. En dat speet me erg voor m'n moeder, en ook voor pater, want de man had z'n kousen broodnoodig. Maar de ziel van m'n moeder was 't ergste, dat begryp je. Denk je nu dat pater er na keek of ik breien kon of niet? Gut né, hy gaf de mis, alle dagen krek! Dat doet-i nu al vyf-en-dertig jaar... reken d
Woord Van De Dag