United States or Switzerland ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Mijnheer onbekend," zeide hij stoutmoedig en alle beleefdheid ter zijde stellende, "ik zal Cosette terugnemen zoo ge mij geen duizend kronen geeft." De vreemde zeide bedaard: "Kom, Cosette." Hij nam Cosette met de linkerhand en met de rechterhand zijn stok, die op den grond lag. Thénardier lette op de dikte van den knuppel en de eenzaamheid der plaats.
»Arnold!" snikt ze. »Luister nog één oogenblik! Ik ben zoo diep ongelukkig! Stoot mij nu niet af! Kom, wees edelmoedig! Denk niet meer aan die vreeselijke woorden van zooeven! Ik wist zelf niet wat ik deed! O, ik was zoo zalig, zoo trotsch, zoo kinderachtig blij, omdat ik je zeggen kon: »Arnold! ik ben vrij! Ik ben weduwe!" Ik hoopte, dat je even gelukkig mij te gemoet zoudt komen!
Hij studeerde vroeger te Turnhout, op kosten van een zijner oomen. Waarom heeft hij het collegie voor den tijd verlaten? Weet gij wat de lieden zeggen? Hij was te lui en wilde niets leeren." "Kom, kom, flauwe praat van de Houtmans, die hem niet kunnen lijden.... natuurlijk!"
Nel, door hun geroep opmerkzaam geworden, sprong dadelik van de rots en stond naast hem. »Zowaar," riep hij uit, »daar zit een outa; toe, ou kerel, kom uit!" Mazesi, zich ontdekte ziende, en aan de gebiedende houding van Nel bemerkende dat hem gelast werd voor den dag te komen, kroop, als viel het hem moeilik zich te bewegen, uit zijn schuilhoek, zijn wapens in de hand houdende.
Want zij was toch meer dan een heiligenbeeld of een kostbaar muziekinstrument; ze was een schoone vrouw, die tot vreugd voor hun oude harten geweest was. Gösta Berling wierp zich naast haar op de knieën. "Hier ligt ze nu, mijn bruid," riep hij uit. "Zij gaf mij voor een paar uur de eerste kus en haar vader heeft mij zijn zegen beloofd. Zij ligt en wacht, tot ik haar sneeuwwit bed kom deelen."
Nu, zei ik, wees maar niet ontstelt; uw Nicht heeft my by u gezonden, om dat zy zelf ziek is, en ik kom zien, of ik u helpen kan; en zo ging ik met haar, die huilde en balkte, den gang door, daar ik nog iemand vond, daar ik u dadelyk van zal schryven, zo 't my niet ontschiet, want ik ben zo wat met myn memorie gebruit.
De jonge mannen lachten haar uit en trachtten onder de kom te kijken, en niet weinigen zelfs trachtten het houten hoofddeksel van haar hoofd te trekken, maar het kon niet worden verwijderd, en de jongelieden moesten zich onder gelach en spotternij tevreden stellen met een enkele blik op het benedengedeelte van het gelaat.
En nu is het iedereen duidelijk, wat den man scheelt. Aan zijn hoofd heeft hij eene slecht verbonden wond, die, ongereinigd, veel erger schijnt, dan zij werkelijk is. "Kom maar hier, goede man, ik zal je wel helpen!" roept de potsenmaker. "In eene week is het genezen, dat beloof ik je." Fulco luisterde niet langer. Hij had zijn doel bereikt.
„O! U is zeker de dokter? Kom binnen, als ’t u blieft! O, mijn man heeft zoo verschrikkelijk naar u verlangd,” zei de zenuwachtige, dikke dame, en haar spruit voorstellend, voegde zij er bij: „Mijn dochter Ildegard,
Ik kom wel uit Amerika, maar een echte oncle d'Amérique, die met millioenen dollars speelt, ben ik helaas niet, en ik zal het wel nooit worden; maar toch, neem wat ik geven kan; mij dunkt, die mooie greenbacks moeten u aanlachen." Hij deed de portefeuille open en toonde haar het fijne bankpapier. "Zijn ze echt, Rudolf?" vroeg zij, hem diep en scherp in de oogen ziende.
Woord Van De Dag