United States or Tajikistan ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zij droomde van een schoon land een land van rust kwam het haar voor met groene kusten, vermakelijke eilandjes en glinsterend water; en daar in een huis, waar vriendelijke stemmen haar zeiden dat zij tehuis was, zag zij haar knaapje spelen als een vrij en gelukkig kind.
Wordt dus een uwer of een uwer kinderen oneerlijk, dan zit dat niet in het bloed, dat door uwe aderen stroomt. Ons bloed is niet eerloos. Ik laat u dezen levensregel na: "Weest rechtschapen!" Welnu, als dat werkelijk de levensregel van het geslacht der Livingstones is geweest, dan is het knaapje, dat in 1813 op het genoemde eiland het eerste levenslicht aanschouwde, dien regel getrouw gebleven.
Het knaapje maakte een schuitje los, dat aan de boot vastgemeerd was en bereikte den oever, door middel van eenen haak, dien hij zeer behendig hanteerde. Toen hij dicht bij den wal was, riep hij, fier met het hoofd omhoog: De komplimenten van mijnen baas en hij vraagt of gij op zijne boot durft komen om tegen hem te vechten met vuisten en voeten. Die mannen en vrouwlieden zullen getuigen zijn.
"Zoo is het! zoo moest ik u doen smeeken; maar neen; de dood van het knaapje is besloten: en voor de muren van uw slot zult gij het met het water zien spartelen." "Onmensch! ik bezweer u." "Vruchteloos!" "Welnu! zie mij vernederd: ik werp mij voor u in 't stof, doch spaar mijn kind!" "Heerlijk, verrukkelijk schouwspel!
Ze wees my een matten stoeltjen aan, en nam een klein meisje op den schoot, dat op den grond zat te spelen. De kleine jongen dien ik had hooren zingen, zag me strak aan, en bekeek me van 't hoofd tot de voeten. Die scheen ook volstrekt niet verlegen! Het was een knaapje van een jaar of zes, ook al vreemd gekleed.
Het kind werd op de aarde met klokgelui op den somberen Novemberdag ontvangen; moeder en vader kusten het, en in hun bijbel schreven zij: «Op den tienden November 1759 schonk God ons een zoon.» Later werd er nog bijgevoegd, dat deze bij den doop de namen: Johann Christoph Friedrich gekregen had. En wat werd er nu van het arme knaapje uit het geringe Marbach?
En een vrouwelijke gestalte met een knaapje aan de hand trad plotseling in de opening tusschen de rotsen. De hinde, die bescherming bij haar zocht, vlijde zich tegen haar aan. Zij bespeurt den jager en werpt met een blos van schaamte haar rijke mantel van blond haar over het armoedige gewaad. Maar een siddering overvalt haar, onbeweeglijk staren de groote vermoeide oogen den jager aan.
"Wij hebben in lang zulk een fraaien dag niet gehad, en het is voor het knaapje goed, de versche lucht te scheppen." "Het is wel," zeide de Graaf: "hetgeen ik u moet mededeelen is van het uiterste gewicht: ik wilde u gaarne spreken." Hierop ging hij zitten en ontvouwde haar hetgeen hij van Velasco vernomen had, en wat deze had uitgedacht om hen te redden.
"Moeder, lieve Moeder!" hoort Bertha het fluisteren, "ach, laat mij weer bij u komen; ik verlang zoo naar u." Opnieuw springen Bertha de tranen in de oogen, en zich over het knaapje buigende, kust zij het zacht op de fluisterende lipjes. "Arm kind," mompelt zij, "heen, ik zal geen kwaad met kwaad vergelden. Wat uw vader ook doen moge, ik zal u ongedeerd teruggeven.
Hij bezat de gave, die doorleefde vreugde en smart voorttrillen laat door 't wezen dat ze voelde: het geheugen van 't gemoed. Zijn vader bracht op Jean Jacques de lange teederheid over, waarmee hij de lieve Suzanna had aangehangen. En toch zag hij in 't knaapje de oorzaak van haar dood. Zoo was zijn vadergevoel gespleten en troebel.
Woord Van De Dag