United States or Eswatini ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ik zal nooit vergeten hoe ongaarne Glumdalclitch er in toestemde, noch den strikten last dien zij den page gaf goed voor mij te zorgen, terwijl zij tegelijk in tranen uitbarstte, als had zij een voorgevoel van wat er te gebeuren stond. De knaap liep met mij in mijn doos, tot een half uur van het paleis, naar de rotsen aan de zeekust.
Toen wij aan den voet van de berghelling gekomen waren, bracht de jonge Hüsmann ons langs den rand van een dichte katoenplantage, naar het voorplein van zijn vaders woning, die wij dadelijk binnentraden, nadat de knaap eerst het afgesproken teeken gegeven had. De Mecklenburger, een flink gebouwd man, ontving ons in het ruime portaal met een vroolijken welkomstgroet.
Deze broeders behooren tot elken leeftijd en tot alle standen der maatschappij: van den aanvalligen knaap, die aan tafel dient, tot den afgeleefden grijsaard, die zijne cel niet meer verlaten kan; van den monnik van adelijke geboorte en groot fortuin, tot den armen landlooper, die als een schooier op het eiland kwam.
De oude muziekmeester was geheel en al oor geweest, en toen hij eindelijk verrukt zei: "Die jongen kan een groot man worden; 't is een talent, zooals ik zelden heb gehoord," stond dokter Abels' besluit vast om den knaap uit de hem onwaardige omgeving te verlossen en voor de kunst te behouden.
Zie eens! de knaap schijnt zich met de familie bekend te willen maken: hij poogt al kusjes aan zijn kleine zusje te geven." "Een lief kind waarlijk," zeide de Barones: "nietwaar, lieve jongen! gij zult veel van mij houden en mij wel moeder willen noemen?" "Moeder!" zeide de knaap, haar scherp in 't gezicht ziende: "Moeder weg!"
"Hei Bouke!" riep de Baron: "breng mij de hondenzweep eens hier.... of neen! Neem den knaap op, en sluit hem in den toren op water en brood: daar kan hij blijven totdat hij zijne stijfhoofdigheid aflegt." "Maar mijnheer," zeide Bouke: "UEd. weet, dat op den toren...." "Doe wat ik u zeg!" herhaalde de Baron, zonder naar iets te luisteren.
Het was Derk Joosten, de eenige mensch in geheel Schoorl, die hem niet lijden mocht, en dien hij niet kon uitstaan. Want Derk Joosten was een gemeene knaap, en die er niet vies van was het vak van strooper aan dat van jager te verbinden, en hij had hem eenmaal betrapt, daar hij in den laten avond bezig was strikken te zetten, eene liefhebberij, waaromtrent de Schorelaars in een kwaden naam zijn.
Doch op 't gezicht van 't bloed, dat het voorhoofd van haar jongen bedekte, kon ze een kreet uitstooten, alsof er een streng van haar hart gebroken ware: "Mijn kinderen!" "Wees niet bang, moeder!" antwoordde Basilio, "Crispin is in 't klooster gebleven." "In 't klooster? Is hij in 't klooster gebleven? Leeft hij?" De knaap sloeg zijn oogen naar haar op.
Gij weet toch, hoe een vrijvallend lichaam bij elke seconde in snelheid toeneemt, en al kwam de knaap dan ook in het water neder, de tegenstand, dien dit element aan zulk een snelvallend lichaam moest bieden, kon niet anders dan hem noodlottig zijn.
Hij begon met eene bekende melodie, die hij ergens gehoord had; vaster en vaster werd zijn streek, en eindelijk phantaseerde de knaap. Zijn oogen schitterden, zijn borst zwoegde en het zweet parelde op zijn voorhoofd. Dorus droomde op de viool.
Woord Van De Dag